Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού
Εθνικά Πάρκα της Ελλάδας
Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού
Η γέφυρα της Κουκουβίτσας και το νησάκι του Αγίου Νεκταρίου στη Βόνιτσα
Πατήστε για μεγέθυνση
Η γέφυρα της Κουκουβίτσας και το νησάκι του Αγίου Νεκταρίου στη Βόνιτσα
Το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού καλύπτει μια μεγάλη έκταση που αποτελεί ταυτόχρονα το πεδίο παραγωγής και ευημερίας μιας εύρωστης οικονομίας αλλά και ένα από τα πιο πολύπλοκα μωσαϊκά βιοτόπων στην Ελλάδα. Το σύστημα ενσωματώνει περίπου 20 διακριτές υδάτινες επιφάνειες που λόγω του χαρακτηριστικού υδρολογικού καθεστώτος τους θεωρούνται λιμνοθάλασσες: οι σημαντικότερες έχουν σχηματιστεί από την προσχωσιγενή δράση των ποταμών Αράχθου και Λούρου και βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του Αμβρακικού κόλπου.
Οι λιμνοθάλασσες, τα λασποτόπια και οι αλμυρόβαλτοι που τις περιβάλλουν και οι λουρονησίδες που τις χωρίζουν, αλλά και οι αμμώδεις παραλίες με τις αμμοθίνες, οι εκτενείς καλαμιώνες και οι βάλτοι εναλλάσσονται με υγρόφιλα παραποτάμια δάση, παραδοσιακές καλλιέργειες, λόφους πλατύφυλλων δένδρων και μικρές νησίδες, συνθέτοντας ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα οικοσύστημα.
Η Βόνιτσα και το κάστρο της
Η αρχαιολογική περιοχή της Νικόπολης, όπως και ο ζωτικός χώρος της αρχαίας πόλης, περιστρέφεται γύρω από τον Αμβρακικό κόλπο
Τα πουλιά του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού
Η Τσιχλοποταμίδα (Acrocephalus arundinaceus) θορυβεί κρυμμένη στις καλαμιές
Η βλάστηση του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού
Η βλάστηση του Αμβρακικού είναι εξαιρετικά ποικίλη, αντανακλώντας τον μεγάλο αριθμό διακριτών βιοτόπων.
Οι περιβάλλοντες λόφοι καλύπτονται από απέραντους θαμνώνες αείφυλλων, όπου κυριαρχεί το Πουρνάρι (Quercus coccifera) και συνυπάρχουν άλλα δέντρα και μεγάλοι και μικροί θάμνοι και από δάση φυλλοβόλων δρυών (κυρίως Quercus pubescens και Quercus frainetto).
Στις συμβολές των ποταμών με τις λιμνοθάλασσες αναπτύσσονται δάση από μεγάλους θάμνους και υγρόφιλα είδη δέντρων. Χαρακτηριστικό είναι το παραποτάμιο δάσος του Αγίου Βαρνάβα, όπου κυριαρχούν οι νερόφραξοι (Fraxinus angustifolia).
Στον υδάτινο χώρο, ο εκτενέστερος τύπος βλάστησης είναι οι καλαμιώνες, όπου κυριαρχεί το κοινό καλάμι (Phragmites australis), με μεγαλύτερο τον καλαμιώνα της Ροδιάς. Κατά τόπους έχουμε έντονη πασουσία ή και κυριαρχία ψηλών βούρλων των ειδών Juncus maritimus και Juncus acutus
Το αλόφυτο Arthrocaulon macrostachyum αναπτύσσεται ως μικρός θάμνος στις άκρες των αλίπεδων και τις όχθες των λιμνοθαλασσών.
Παρόλο που οι ζώνες αυτές είναι συχνά διαταραγμένες από τον άνθρωπο, με επεμβάσεις που αποτρέπουν την παρουσία μεγάλου αριθμού χλωριδικών ειδών, είναι περιοχές μεγάλης οικολογικής αξίας καθότι παρέχουν τις συνθήκες για τη διαβίωση, την αναπαραγωγή ή την καταφυγή ενός ευρέως φάσματος οργανισμών.