Ανακαλύψτε τις Σπέτσες

Οι Σπέτσες βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της εισόδου του Αργολικού κόλπου.

Το νησί πήρε το ιδιότυπο όνομά του - είναι ένα από τα ελάχιστα νησιά που ακούγεται στον πληθυντικό - από την απόδοση του ιταλικού Isola di spezia, "νησί των αρωμάτων", χαρακτηρισμό που αποδίδει την εκρηκτική ανθοφορία της Άνοιξης στη μεσογειακή ζώνη. Στην αρχαιότητα ονομάζονταν "Πιτυόνησος" και "Πιτυούσα", λόγω της πλήρους κάλυψης από πυκνό πευκοδάσος.

Το νησί βρίσκεται σε απόσταση 1,5 μιλίου από το Πόρτο Χέλι (θέση Κόστα), με το οποίο συνδέεται με πυκνά δρομολόγια θαλάσσιω ταξί και ανοιχτών οχηματαγωγών. Απέχει επίσης 50 μίλια από τον Πειραιά, με τον οποίο επικοινωνεί με ιπτάμενα δελφίνια και μεγάλα πλοία.

Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Σπετσών απαρτίζουν πέντε ακόμη νησίδες: η Σπετσοπούλα, ο Άγιος Ιωάννης και οι δύο γειτονικές βραχονησίδες του, καθώς και η βραχονησίδα Μικρό Μπούρμπουλο (Πετροκάραβο).

Η παρουσία του νησιού, μικρού και με λιγοστούς πόρους μπροστά στην πλούσια Ερμιονίδα, είναι διακριτική από την αρχαιότητα έως και το ύστερο Βυζάντιο, όπως και στη διάρκεια της κατοχής από τους Ενετούς και τους Τούρκους. Από το τέλος του 18ου και έως τα μέσα του 19ου αιώνα, οι Σπέτσες κάνουν μια εκρηκτική άνοδο στο ναυτικό χώρο της ανατολικής Μεσογείου, αναπτύσσοντας αξιόλογο εμπορικό στόλο, μετέχοντας στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και δημιουργώντας την πρώτη μεγάλη εμπορική ναυτιλία της Ελλάδας.

Από τα μέσα του 19ου έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, οι Σπέτσες χάνουν γρήγορα την οικονομική και δημογραφική δύναμή τους και εναγγαλίζονται με τη μοίρα των παλιών εμπορικών πόλων, που επισκιάστηκαν από την άνοδο του διπόλου Πειραιάς-Αθήνα. Η τάση αυτή ανατρέπεται σταδιακά με την παρέμβαση του Σωτήριου Αναργύρου, πλούσιου γόνου ισχυρής Σπετσιώτικης οικογένειας, ο οποίος σχεδιάζει και χρηματοδοτεί το έργο της αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού του νησιού.

Ανάμεσα στα έργα που στήριξε ο Ανάργυρος είναι η κατασκευή δυο σπουδαίων στοιχείων υποδομής, του δημοτικού υδραγωγείου και του οδικού δικτύου του νησιού. Αμέσως μετά κτίζει το διάσημο ξενοδοχείο Ποσειδώνιο, ενώ το 1927 ολοκληρώνεται η Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή Σπετσών, ένα από τα καλύτερα κολέγια των Βαλκανίων που λειτούργησε μέχρι το 1983.

Μια παρέμβαση του Ανάργυρου, ακόμα μεγαλύτερης κλίμακας, ήταν η εκτεταμένη πευκοφύτευση του νησιού, το οποίο είχε αποψιλωθεί λόγω της εντατικής ναυπηγικής δραστηριότητας των 18ου και 19ου αιώνα.

Με τη στήριξη του Ανάργυρου, οι Σπέτσες γίνονται το μοναδικό ελληνικό νησί που παρουσιάζει ποιότητα υποδομών και πνευματικότητας εφάμιλλη των μεγάλων θερέτρων του εξωτερικού. Η εμβέλεια της ακτινοβολίας του νησιού ξεπερνά σύντομα το τυπικό κοινό των θερέτρων πολυτελείας και με την άνοδο του τουριστικού ρεύματος γίνεται ένας από τους πιο αγαπητούς προορισμούς στην περιοχή του Αργοσαρωνικού.

Οι Σπέτσες εμφανίζουν σήμερα ένα πολύπλευρο πρόσωπο και συνδυάζει ιδανικά την εικόνα ενός τουριστικού αλλά και πολύ φιλικού νησιού με το ρόλο της ζώνης δεύτερης κατοικίας ευπόρων εποίκων, έναν τόπο ιδιαίτερης γαλήνης με ένα προφίλ πολυτέλειας και ποιότητας. Με την υπό σχεδιασμό ανάπτυξη ενός σύγχρονου πεζοπορικού-περιβαλλοντικού δικτύου, οι Σπέτσες γίνονται ένας από τους προορισμούς με την πυκνότερη παροχή εμπειριών.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος