Κεντρική Εύβοια

Η Δίρφυς

Με τα 1743 μέτρα της κορυφής της, της Δέλφης, η Δίρφυς είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς της Κεντρικής Εύβοιας και το ψηλότερο σημείο της Εύβοιας. Το σχήμα της, που μοιάζει κάπως με ηφαίστειο είναι πολύ χαρακτηριστικό και όλες τις εποχές, αλλά κυρίως όταν έχει χιόνι, η απότομη κωνική μορφή της διακρίνεται από όλη τη Στερεά Ελλάδα.

Ένα περίγραμμα

Η ένταξη της Δίρφυος μέσα στο ορεογραφικό σύστημα της Κεντρικής Εύβοιας είναι ξεκάθαρη και τα όρια της αναγνωρίζονται εύκολα από τη διέλευση δυο κεντρικών ασφαλτόδρομων, που εξυπηρετούν τους παράκτιους οικισμούς της αιγαιακής πλευράς: στο νότιο διάσελό της με το Ξεροβούνι περνά ο δρόμος προς τους Στρόπωνες, τη Λάμαρη και τη Χιλιαδού, ενώ στο βόρειο αυχένα της, το διάσελο Πορτίτσες, περνά ο δρόμος προς τη Γλυφάδα.

Βόρεια από τις Πορτίτσες αρχίζει το σχετικά χαμηλό αλλά εκτεταμένο ορεινό σύμπλεγμα της Ταναΐδας (1157 μ.), που από μόνο του αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα σύνοψη των γεωμορφολογικών στοιχείων της Κεντρικής Εύβοιας. Ακόμα βορειότερα απλώνεται ο όγκος του Πυξαριά (1343 μ.).

Βλάστηση και τοπία της Δίρφυος

Χάρη στο υψόμετρό της, που ξεπερνά τα 1700 μ., η Δίρφυς είναι το μόνο βουνό της Εύβοιας που έστω και ένα μικρό ποσοστό της έκτασής φτάνει στο τυπικό δασοόριο του ορεινού δάσους. Σε συδυασμό με τις κλιματικές συνθήκες, και κυρίως του συνεχείς και ισχυρούς ανατολικού ανέμους, η ζώνη πάνω από τα 1500 μ. έχει συνθήκες που προσειδιάζουν με εκείνες της υποαλπικ΄ςη ζώνης των μεγάλων βουνών της Στεράς Ελλάδας. Έτσι, αν και τα υψόμετρα αντιστοιχούν στη ζώνη του ορεινού δάσους, η ανώτερη ζώνη της αιγαιακής πλευράς της Δίρφυος καλύπτεται από μια μορφή υποαλπικής βλάστησης

Η Δίρφυς χαρακτηρίζεται από απόκρημνες πλευρές και μεγάλους βραχώνες, κυρίως στα ανατολικά, τα δυτικά και τα νότια, ενώ η βορινή πλευρά είναι πιό ήπια.

Τα φαράγγια της Δίρφυος

Οι πρόποδες της Δίρφυος χάνονται στο Αιγαίο, μέσα σε μια εξαιρετικά βραχώδη ζώνη, που στο τελευταίο τμήμα της γίνεται απόκρημνη και κρημνώδης. Στη ζώνη αυτή, οι μεγάλες ρεματιές του βουνού έχουν διανοίξει βαθιές χαράδρες, πολλές από τις οποίες έχουν κρημνώδη πρανή που σχηματίζουν φαράγγια που καταλήγουν σε κλειστές παραλίες στο Αιγαίο. Ανάλογη μορφολογία συναντάμε και σε ορισμένες μεγάλες ρεματιές της δυτικής όψης, που ωστόσο σβήνουν στον κάμπο.

Τα κεφάλαια Το φαράγγι της Αγάλης, Το φαράγγι των Στροπώνων, Το φαράγγι του Χάβου, Το φαράγγι της Βύθουρης και Το φαράγγι της Πετάλης αποτολμούν μια βαθύτερη προσέγγιση των κυριότερων φαραγγιών της περιοχής.

Ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές

Το συγκρότημα της Δίρφυος φιλοξενεί μία μεγάλη ποικιλία από ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές. Στις δασωμένες πλαγιές από την πλευρά της Στενής υπάρχουν εύκολες και καλά σημασμένες πεζοπορικές διαδρομές αναψυχής. Στις απότομες κορυφές της Δίρφυος η ανάβαση είναι μια καθαρή ορειβατική περιπέτεια, που ιδίως το χειμώνα απαιτεί καλή φυσική κατάσταση, γνώσεις και εξοπλισμό χειμερινού βουνού. Το κεφάλαιο Ορειβασία και πεζοπορία στη Δίρφυ και το Ξεροβούνι παρουσιάζει αναλυτικά όλες τις γνωστές διαδρομές.