Περιήγηση στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού
Λιμνοθάλασσα Λογαρού

Με υδάτινη επιφάνεια έκτασης 28 τετ.χλμ., η Λογαρού είναι η μεγαλύτερη ενιαία λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού. Γειτονεύει με το σύμπλεγμα Ροδιά-Τσουκαλιό, αλλά διαχωρίζεται από αυτό με το οδικό ανάχωμα της σύνδεσης Άρτα-Κορωνησία. Το ανάχωμα αυτό δεν έχει μπούκες, άρα δεν υπάρχει επικοινωνία της Λογαρούς με τη Ροδιά και το κανάλι της Σαλαώρας. Αντίθετα, το ανατολικό ανάχωμα έχει πέντε μπούκες, που τροφοδοτούν ισάριθμα διβάρια.

Αν και το κύριο σώμα της λιμνοθάλασσας είναι μια καθαρή υδάτινη επιφάνεια, στο βόρειο τμήμα απλώνονται έλη (όπως τα έλη Φραξόλακκα και η μικρή λιμνοθάλασσα Μαρτινί) και καλαμιώνες που καταλαμβάνουν περίπου το 15% της έκτασής της. Επιπλέον, σε όλες τις πλευρές της και κυρίως στα ανατολικά, σχηματίζονται λουρονησίδες και διαμορφώσεις διβαριών.

Η άμεση επαφή με το νερό του κόλπου έχει περιοριστεί αρκετά μετά την κατασκευή των δυο αναχωμάτων της Κορωνησίας (δηλαδή του άξονα της οδικής σύνδεσης και του ανατολικού αναχώματος), που έχουν λίγα ανοίγματα και έτσι η Λογαρού έχει μικρή αλατότητα.

Σε ότι αφορά την ορνιθοπανίδα, αξίζει να σημειώσουμε ότι η Λογαρού είναι από τα αγαπημένα ψαροτόπια των αργυροπελεκάνων και των ροδοπελεκάνων, αλλά και των φοινικόπτερων. Στο περίγραμμά της πετούν Καλαμόκιρκοι, Γερακίνες, τσίφτες και γεράκια, αλλά και ο σπάνιος Στικταετός. Παράλληλα, τα διβάρια γύρω από το ανατολικό ανάχωμα της Λογαρούς είναι ο αγαπηγμένος ψαρότοπος του Ψαραετού, που ανεβαίνει στις κολώνες του ρεύματος για να απολαύσει τη λεία του.

Η μεγάλη υδάτινη έκταση, η πλούσια ιχθυοπαραγωγή και η γειτνίαση με τον κόλπο προσελκύουν πολλά είδη γλάρων και γλαρονιών, όπως καστανοκέφαλους, μαυροκέφαλους και λεπτόραμφους γλάρους, ποταμογλάρονα και νανογλάρονα, καρατζάδες, μαυρογλάρονα, γελογλάρονα και χειμωνογλάρονα.

Η περίμετρος της Λογαρούς προσπελαύνεται εύκολα από τον δρόμο Σαλαώρα-Κορωνησία και από το ανατολικό ανάχωμα. Στα διβάρια και γύρω από τις λουρονησίδες θα συναντήσουμε τα τρία πιο διαδεδομένα βουτηχτάρια (σκουφο-, νανο- και μαυρο-), διάφορους τρύγγες, σφυριχτές και σκαλίδρες, τουρλίδες, μαχητές, λιμόζες, αβοκέτες, καλαμοκανάδες και καλημάνες, αλλά και τη σπάνια Ραβδοσκαλίδρα (Calidris falcinellus). Εδώ επίσης τρέφονται ο Μαυροπελαργός, η Χαλκόκοτα και η Χουλιαρομύτα.

Η κεντρική υδάτινη επιφάνεια είναι απροσπέλαστη και έτσι πρακτικά αδιατάρακτη. Εδώ βόσκουν οι περισσότερες πάπιες του Αμβρακικού (όπως η Πρασινοκέφαλη πάπια, το Κιρκίρι, η Ψαλίδα, το Σφυριχτάρι, η Χουλιαρόπαπια, η Σαρσέλα, η Βαρβάρα, το Γκισάρι και η σπάνια Μαυροκέφαλη πάπια) και εδώ τρέφονται μεγάλες ομάδες αργυροπελεκάνων και φοινικόπτερων.