Περιήγηση στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού
Η Σαλαώρα

Το μεγάλο ανάχωμα της Σαλαώρας, που εδράζεται σε προϋπάρχουσες νησίδες και λουρονησίδες, καθώς και η εκατέρωθεν ζώνη, που βόρεια ανήκει στο χώρο της Ροδιάς και νότια στον Αμβρακικό κόλπο, προσφέρει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες γραμμές του Εθνικού Πάρκου για παρατήρηση πουλιών.

Στις λουρονησίδες και τις μικρές παραλίες που σχηματίζουνται προς τον κόλπο θα βρούμε δεκάδες είδη πουλιών, ενώ είναι πολύ πιθανόν να παρατηρήσουμε ρινοδέλφινα να παίζουν λίγο βαθύτερα.

Στο βόρειο τμήμα του Αμβρακικού έχουν κατασκευαστεί μερικά μακρύτατα αναχώματα, που συνήθως είναι βατά από όχημα. Τα αναχώματα βασίζονται σε ισχυρή λιθοριπή μεγάλων ογκόλιθων και είναι επιστρωμένα με χαλίκι. Τα περισσότερα ακολουθούν, γειτνιάζουν ή συνδέουν υφιστάμενες λουρονησίδες ή νησίδες και σχεδόν όλα έχουν πλαισιωθεί από αρμυρίκια. Τα αναχώματα σωρεύουν άμμο στις εσοχές τους, ενώ παράλληλα αλλοιώνοντας την ροή των γύρω ρευμάτων δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες για το σχηματισμό εφήμερων ή μόνινων υφάλων, χέρσων ή απλά σημείων αγκύστρωρης κορμών άλλων μεγάλων φερτών, προσφέρουν έτσι αναπάντεχα ενδιαιτήματα στα παρυδάτια.

Το πιο ενδιαφέρον βατό ανάχωμα του Αμβρακικού είναι αναμφίβολα αυτό της Σαλαώρας, που απλώνεται ανάμεσα στις μεγάλες λιμνοθάλασσας του βόρειου τμήματος και την κεντρική επιφάνεια του κόλπου. Το ανάχωμα ξεκινά από την τοποθεσία Σαλαώρα, δηλαδή τη ζώνη γύρω από το λόφο Αυγό, επί του δρόμου που έρχεται από Άρτα και κατευθύνεται προς Κορωνησία, ακριβώς στο αλιευτικό καταφύγιο της τάφρου και λίγο πριν το λιμάνι της Σαλαώρας. Το ανάχωμα περνά από 8 μπούκες και ισάριθμα αλιευτικά καταλύματα και μετά από 9 χλμ. φτάνει κοντά στις εκβολές του Λούρου, αλλά δεν υπάρχει συνέχεια, τόσο οδική όσο και πεζοπορική.

Στα όρια Σαλαώρας και Αυλερής εκτείνεται μια ζώνη με πολλές λουρονησίδες. Πρόκειται για μικρές ή μεγαλύτερες νησίδες εδάφους, που έχει συσπειρωθεί γύρω από ένα πυρήνα οστράκων και οργανικών υλικών, που παρασυρμένα από τα ρεύματα αγκιστρώθηκαν στον πυθμένα της λίμνης. Οι λουρονησίδες παρέχουν πολύτιμες θέσεις φωλιάσματος για πολλά είδη πουλιών, που είναι προστατευμένες από τους περισσότερους θηρευτές. Το μόνο θηλαστικό που έχει πρόσβαση στις λουρονησίδες είναι ο μυοκάστορας.

Οι εσωτερικές λιμνοθάλασσας της Αυλερής και του Τσουκαλιού επικοινωνούν με τον κυρίως κόλπο μέσα από διαδοχικές διβάρια, που φροντίζουν τον έλεγχο της κίνησης των ψαριών από τον ανοιχτό κόλπο προς την κλειστό χώρο της Ροδιάς-Τσουκαλιού. Αρχίζοντας από τη Σαλαώρα, τα διβάρια λέγονται Ζόρκο, Στάχτερ, Παναγιά, Αποστολάκης, Κούλια, Ευτυχία Κριοντήρι και Βούτσα. Στην Κούλια υπάρχουν μεγαλύτερες κτηριακές εγκαταστάσεις και ένα είδος μικρού λιμανιού. Τα αλιευτικά καταλύματα της Σαλαώρας ρευματοδοτούνται από φωτοβολταϊκές συστοιχίες.

Σε όλη την πορεία πάνω στο ανάχωμα της Σαλαώρας ο παρατηρητής έχει την ευκαιρία να προσεγγίσει πολλές ομάδες παρυδάτιων, ανάμεσα στα οποία πιο ενδιαφέροντα είναι οι κοκκινοσκαλίδρες, οι τουρλίδες, οι στρειδοφάγοι, οι χαλικοκυλιστές, οι αργυροπελεκάνοι και οι χουλιαρομύτες.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος