Δύσκολος κύκλος στην Παλιοβούνα

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Ο διασκελισμός της ψηλότερης κορυφής του Ελικώνα που περιγράφουμε εδώ, είναι μια δύσκολη, ορειβατική διαδρομή, με ιδιαίτερες απαιτήσεις σε ότι αφορά τη διάρκεια και τοπικά τη δυσκολία. Ο προσανατολισμός είναι σαφής με καλές καιρικές συνθήκες, αλλά μπορεί να γίνει προβληματικός σε κάποια σημεία, υπό ομίχλη ή νύχτα.

Η διαδρομή ξεκινά από την Αγία Άννα, περνά από την κορυφή Παλιοβούνα ακολουθώντας την κλασική ανάβαση και κατεβαίνει μέχρι τον χαλασμένο δρόμο της πορείας από Αρβανίτσα. Εδώ, αφήνει το δρόμο και μπαίνει στην μεγάλη χαράδρωση Λιούγκο Λάκκα για να κατέβει στη δεξαμενή στο Μεγάλο Δέντρο. Από το Μεγάλο Δέντρο, επιστρέφει στην Αγία Άννα με λίγο μονοπάτι και αρκετό άσφαλτο.

Από τη δροσερή πλατεία της Αγίας Άννας (εστιατόρια, ξενοδοχεία, καφέ, κρήνη) ανηφορίζουμε σε δρομάκια μέχρι το πάνω μέρος του χωριού. Μπαίνουμε σε κακό δασόδρομο και φτάνουμε στη Μεγάλη Λάκκα. Εδώ ξεκινά το μονοπάτι, καλογραμμένο αν και στενό. Περνάμε τη Λάκκα Κορομπιλιά, μετά κοντά από το Λημέρι Μάμαλη και τέλος κάτω από τα βράχια της κορυφής Δύο Τσούμπες για να βγούμε σε μεγάλο πλάτωμα (φυσική δολίνη, επιπεδωμένη από τα στείρα των εξορύξεων βωξίτη).

Από εδώ ακολουθούμε παλιό δρομάκι των μεταλλείων που μας φέρνει σε διάσελο κάτω από την Παλιοβούνα, στη θέση Ισώματα. Μέχρι εδώ η σήμανση είναι αρκετά συνεπής και περιλαμβάνει σημάδια και πασσάλους του Ο22 αλλά και άφθονα
Ανηφορίζουμε την βραχώδη πλαγιά από σχεδόν σβησμένο δρομάκι και μετά με καλούτσικο μονοπάτι φτάνουμε στην κορυφή Παλιοβούνα (1748 μ.), στην άκρη μεγάλης σύνθετης δολίνης. Μέτρια σήμανση με Κόκκινα Σημάδια.

Από την κορυφή ακολουθούμε ανάδρομα τη διαδρομή Αρβανίτσα-Παλιοβούνα, που συνίσταται σε αχνό έως αόρατο μονοπάτι με καλή σήμανση σε απότομες πετροπλαγιές. Το τμήμα αυτό είναι ασαφές και τεχνικά δύσκολο. Περνάμε από δύο παλιά μαντριά και συνεχίζουμε παράλληλα με το ρέμα. ΠΡΟΣΟΧΗ, φροντίζουμε να μην κατέβουμε στην κοίτη. Η σήμανση με μας οδηγεί στο στένεμα της λεκάνης, τη διασχίζει και περνώντας κάτω από μια ζώνη βράχων, μας φέρνει στο τέλος χαλασμένου δρόμου, που φτάνει εδώ από το πέρασμα Σταυρός.

Από εδώ, αφήνουμε το χωματόδρομο και κατεβαίνουμε στη ρεματιά δεξιά μας, που στο σημείο αυτό είναι ένα ομαλό λιβάδι. Μπαίνοντας στον άξονα της ρεματιάς, θα συναντήσουμε λίγα , που σύντομα χάνονται. Η πορεία συνεχίζει μέσα στη ρεματιά, πάντα στη δεξιά όχθη και λίγο ψηλότερα από την κοίτη. Σε υψόμετρο 1100 μ. συναντάμε το παλιό μονοπάτι, από το οποίο οι υλοτόμοι της Αγίας Άννας κατέβαζαν οικοδομική ξυλεία στο χωριό, καθότι στη ζώνη αυτή της ρεματιάς τα έλατα είναι ψηλά και ευθύκορμα. Η θέση λέγεται Λιούγκο Λεύκα, που στα αρβανίτικα σημαίνει "ρέμα της λεύκας".

Το υλοτομικό μονοπάτι είναι αρκετά σαφές και κατηφορίζει με ελιγμούς τα απότομα τμήματα της ρεματιάς. Περίπου στα 900 μ. υψόμετρο, αφήνει το δάσος και μπαίνει σε έναν ψηλό θαμνώνα. Από εδώ και κάτω, και καθώς το μέρος δεν φιλοξενεί πλέον παρά 1-2 κοπάδια, το μονοπάτι έχει πνιγεί κάτω από την βλάστηση. Με μικρές τοπικές δυσκολίες το ακολουθούμε μέχρι τη μεγάλη δεξαμενή νερού στη θέση Μεγάλο Δέντρο, όπου συναντάμε την χάραξη και τα πρώτα σημάδια του Ο22 .

Από τη δεξαμενή, θα κατηφορίσουμε σε εύκολο, ανοιχτό, μονοπάτι με καλούτσικη σήμανση μέχρι τον άσφαλτο Κυριάκι-Αγία Άννα. Από τον άσφαλτο, μαζί με το Ο22, θα φτάσουμε στην Αγία Άννα (απόσταση 1950 μ.).