Διαδρομή 33

Από το κατ. Σπ. Αγαπητός
στο Οροπέδιο των Μουσών
από το Κοφτό

Update Ιούνιος 2021

Το "Κοφτό" από το καταφύγιο Σπ. Αγαπητός μέχρι το Οροπέδιο των Μουσών είναι ένα από τα πιο γνωστά, σχετικά δύσκολα, μονοπάτια του Ολύμπου. Αν και δεν παρουσιάζει αντικειμενικές δυσκολίες, το εντάσσουμε στην ομάδα των διαδρομών του Άγριου Ολύμπου, κυρίως γιατί έχει περιβληθεί με κάποιο θρύλο - προφανώς λόγω κάποιων ατυχών γεγονότων που συνέβησαν εδώ τα τελευταία χρόνια.

Απότομο, κουραστικό στο ανέβασμα, κάπως απαιτητικό σε γόνατα και σταθερό πάτημα στο κατέβασμα, το Κοφτό πληρεί πάνω από όλα το σκοπό για τον οποίο φτάχτηκε: η συντομότερη σύνδεση ανάμεσα στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός και τα καταφύγια στο Οροπέδιο των Μουσών.

Στη σελίδα αυτή, θα περιγράψουμε το Κοφτό ως κατάβαση, μια κατεύθυνση που αφαιρεί την κούραση της ανηφόρας και αφήνει τα πόδια ελεύθερα στο χορό των βημάτων. Το βραχώδες πεδίο της πορείας είναι σταθερό και αν και απαιτεί προσοχή, δεν κρύβει εκπλήξεις.

Το ξεκίνημα της πορείας μπορεί να γίνει και από τα δύο καταφύγια - Γ. Αποστολίδης και Χ. Κάκαλος - με την αφετηρία του Κάκαλου να είναι πιο άμεση. Κατεβαίνουμε μέχρι το λαιμό της δολίνης του Στεφανιού, από όπου αντικρίζουμε τη μεγάλη χαράδρα του Ενιπέα. Μετά ένα μικρό πέρασμα 2 μ., μπαίνουμε στην μεγάλη τραβέρσα που κατηφορίζει χωρίς ενδοιασμούς σε μια σειρά ζωνάρια, παρόμοια αλλά στενότερα από τα γνωστά Ζωνάρια, που σαρώνουν την πλαγιά λίγο ψηλότερα. Το μονοπάτι είναι διαμορφωμένο με ελάχιστη παρέμβαση στο φυσικό πέτρωμα και έτσι σε 1-2 σημεία είναι πολύ στενό και κάπως εκτεθειμένο, χωρίς ωστόσο να γίνεται επικίνδυνο.

Στα 2450 μ. υψ. συναντάμε ένα στενό πέρασμα, ανάμεσα σε βράχια. Αν και χρειάζεται προσεκτικός βηματισμός, δεν υπάρχει πραγματική τεχνική δυσκολία. Πιο κάτω, το πεδίο είναι πιο βραχώδες και κάνουμε ελιγμούς ανάμεσα σε ζωνάρια και ρόμπολα, έχοντας κατά νου ότι τελικά πρέπει να φτάσουμε στη μεγάλη ρεματιά στα δεξιά μας.

Μετά από βαριούς χειμώνες, η τραβέρσα είναι καλυμένη με χιόνι και συνεπώς χρειάζεται ο ανάλογος εξοπλισμός. Τις στεγνές χρονιές, ήδη από το Μάιο δεν θα βρούμε χιόνι παρά μόνο στις δύο μεγάλες ρεματιές. Εδώ η κλίση είναι μικρή και δεν απαιτείται πιολέ ή κραμπόν.

Μετά τη δεύτερη ρεματιά, που διατηρεί χιονούρες μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, μπαίνουμε σε πιο εύκολο πεδίο και σύντομα συναντάμε το Ε4 (το σκέλος κατ. Σπ. Αγαπητός-κατ. Χριστάκη). Εδώ υπάρχει και η σχετική επισήμανση (κάτι που λείπει από το Οροπέδιο). Ακολουθούμε το Ε4 μέχρι το καταφύγιο Σπ. Αγαπητός, που το νοικοκυρεύει επί δεκαετίες η οικογένεια Ζολώτα. Από το φυσικό αυτό μπαλκόνι έχουμε εξαίσια θέα στο Αιγαίο που λαμπυρίζει στο άνοιγμα της Ζηλνιάς.

Η διαδρομή είναι σημασμένη με κίτρινα σημάδια, πιο πυκνά στα τμήματα με παρακλάδια. Η υψομετρική διαφορά είναι 620 μ. Μια γρήγορη ομάδα μπορεί να κατέβει το Κοφτό σε 1-1ω30. Το ανέβασμα θα απαιτήσει 2 έως 2ω30, ανάλογα το φορτίο.