Διαδρομή 34

Το Ανάθεμα

Ανάμεσα στα πολυάριθμα και ποικίλα μονοπάτια του Ολύμπου, υπάρχουν μερικά που έχουν μια διαφορετική ιστορία: πέραν της χρηστικής αξίας τους, έχουν περιβληθεί με μια επική διάσταση, άλλοτε δικαιολογημένη και άλλοτε λιγότερο. Μην ξεχνάμε ότι ο Όλυμπος είναι από τα ελάχιστα βουνά στην Ελλάδα όπου η ορειβασία έχει παρελθόν. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο κάποιοι μυθικοί "δρόμοι" του μακρυνού παρελθόντος να έχουν αλλάξει διαστάσεις και σήμερα να είναι απλά ένα ακόμη μονοπάτι: το "πέρασμα του Γιώσου", πλατύ, καθαρισμένο και ασφαλές σήμερα, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Μια από τις παλιές εξωτικές διαδρομές είναι και το Ανάθεμα, μια ντιρέκτ παραλλαγή του κεντρικού μονοπατιού ανάμεσα στο Στράγγο και το Λαιμό. Ο αποτροπιαστικός όρος αναφέρεται στο επίπονο της όδευσης, που αποφεύγει τους ωραίους, ανοιχτούς ελιγμούς της Σκούρτας και χώνεται σε μια απότομη πλαγιά που ωστόσο οδηγεί πολύ πιο άμεσα στο Λαιμό και το Πέρασμα του Γιώσου.
Τα παλιότερα χρόνια, οι έμπειροι ορειβάτες ήξεραν ότι το δασοσκέπαστο Ανάθεμα μπορεί να έχει λιγότερο χιόνι από τις εκτεθειμένες στους ανατολικούς καιρούς πλαγιές της Σκούρτα και το χειμώνα δοκίμαζαν πάντα την τύχη τους από εδώ.
Σήμερα, το ενδιαφέρον για το Ανάθεμα έχει ατονήσει και τόσο το ίδιο το ίχνος του μονοπατιού, όσο και η σήμανση το επιβεβαιώνουν.

Κατεβαίνοντας από το Οροπέδιο των Μουσών, μπαίνουμε στο Ανάθεμα συνεχίζοντας ευθεία πάνω στη ράχη, μετά το Λαιμό. Από κάτω, υπάρχουν δύο είσοδοι για το Ανάθεμα: μία από το Στράγγο και μία κοντά στο καταφύγιο της Πετρόστρουγγας.
Η πρώτη είναι λίγο πιο πατημένη και σίγουρα καλύτερα σημαδεμένη: είναι το γνήσιο Ανάθεμα, ο αγαπημένος δρόμος των Θεσσαλονικιών ορειβατών της εποχής του Τάκη Μπουντόλα.
Η είσοδος κοντά στο καταφύγιο είναι λίγο πιο πρακτική, γιατί εξοικονομεί λίγη υψομετρική διαφορά, την οποία "πληρώνει" με ένα λιγότερο πατημένο και καθόλου σηματοδοτημένο μονοπάτι.
Οι δύο είσοδοι συγκλίνουν κάπου στα 2060 μ. και με κοινή όδευση και καλούτσικη σήμανση συνεχίζουν σε πυκνό δάσος ρόμπολων και απότομες πλαγιές μέχρι τη ράχη της Σκούρτας. Από εδώ, η πορεία είναι πολύ πιο εύκολη, σε ομαλές πλαγιές, και αν και το μονοπάτι εξακολουθεί να είναι σχεδόν αόρατο, μια σειρά από παλιούς πασσάλους βοηθά στον προσανατολισμό - όταν έχει ομίχλη, αλλιώς το θέμα είναι απλό: ακολουθούμε το φρύδι της ράχης κοντά στο γκρεμό, μέχρι να συναντήσουμε το πολύ καλό μονοπάτι της Σκούρτας.

Από το Λαιμό συνεχίζουμε στο πολυπατημένο μονοπάτι μέχρι το Πέρασμα του Γιώσου και μπαίνουμε στο Οροπέδιο των Μουσών, επιλέγοντας τον τελικό προορισμό μας: καταφύγιο "Χ. Κάκκαλος" ή καταφύγιο "Γ. Αποστολίδης".