Πεζοπορία στο Γράμο

Πευκόφυτο-λίμνη Μουτσάλια

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Αν και οι περισσότεροι επισκέπτες προτιμούν το χωματόδρομο για να ανέβουν στις λίμνες των Αρενών, μέσα στις σκοτεινιές του δάσους κρύβεται το παλιό μονοπάτι από το Πευκόφυτο. Ελάχιστα χρησιμοποιημένο τα τελευταία χρόνια, το μονοπάτι έχει μια βασική σηματοδότηση που μας επιτρέπει να το ακολουθήσουμε και να βρεθούμε από το χωριό στην καρδιά του Γράμου.

Ξεκινάμε από το κέντρο του Πευκόφυτου δίπλα σε μεγάλη πέτρινη κρήνη. Ανηφορίζουμε σε τσιμεντένιο δρομάκι που σύντομα γίνεται ένας ελάχιστα χρησιμοποιημένος χωματόδρομος. Αγνοούμε το παρακλάδι που πηγαίνει προς τη δεξαμενή του χωριού και συνεχίζουμε στο δρομάκι δεξιά, που μας φέρνει στον άξονα της ρεματιάς.

Δρασκελίζουμε τα άφθονα νερά του ρέματος με τη βοήθεια ημικατεστραμμένης ξύλινης γέφυρας και συνεχίζουμε σε χωματόδρομο που ανηφορίζει μέχρι το χαλικόστρωτο δρόμο, ο οποίος εξυπηρετεί τη μεγάλη υδρομάστευση της πηγής. Μετά από 100μ. αφήνουμε τον κεντρικό αυτό χωματόδρομο και μπαίνουμε σε δρομάκι που σβήνει σε μεγάλο ξέφωτο. Εδώ ξεκινάει το μονοπάτι για τις λίμνες Μουτσάλια. Το μονοπάτι είναι εγκαταλελειμμένο εδώ και πολλά χρόνια και στο μεγαλύτερο μήκος του το ίχνος του δεν διακρίνεται επί του εδάφους. Κύριο βοήθημα προσανατολισμού είναι τα αραιά μεταλλικά σημάδια που έχει τοποθετήσει ο ΕΟΣ Ιωαννίνων.
Στο πρώτο τμήμα το μονοπάτι ακολουθεί ένα επίμηκες άνοιγμα στο δάσος, το οποίο είναι το υπόλειμμα από μια σειρά παλιές πεζούλες. Περνάμε από μικρή πηγή με ξύλινη ποτίστρα και συνεχίζουμε σε ανοιχτή ρεματιά. Για τα επόμενα 200-300 μέτρα, η διαδρομή ελίσσεται μέσα σε πυκνή αναγέννηση ελάτων, ένα πεδίο που το διασχίζουμε με σχετική δυσκολία.
Συνεχίζουμε σε μια ανοιχτή ρεματιά και αφού περάσουμε από μία μικρή ανάβλυση φτάνουμε σε λιβαδάκι που βρίσκεται σε ομαλό ώμο. Από εδώ θα ανηφορίσουμε με σχετική δυσκολία σε απότομη βραχώδη ρεματιά, μοναδικό βατό πέρασμα της όλης πλαγιάς. Μετά το τέλος της ρεματιάς, σε πιο ομαλό πλέον πεδίο, θα περάσουμε από μια δεύτερη μικρή ανάβλυση. Λίγο μετά συναντάμε το ξεκίνημα ενός σκέλους της διαδρομής που ακολουθεί ευδιάκριτο αν και εγκαταλελειμμένο μονοπάτι. Στο τμήμα αυτο, το παλιό μονοπάτι κερδίζει ύψος με δύο μεγάλες τραβέρσες και μας φέρνει σε ένα τμήμα του δάσους με πολύ μεγάλες και αραιές οξιές. Εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από πεσμένους κορμούς, οι οποίοι διακόπτουν τη συνέχεια του μονοπατιού. Θα το ξαναβρούμε λίγο ψηλότερα και θα το ακολουθήσουμε μέχρι τον δασικό δρόμο Χρυσή-Αρένες.

Θα ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο και θα συμβάλλουμε με τον χωματόδρομο Αετομηλίτσα-Αρένες, τον οποίο θα ακολουθήσουμε μέχρι τις λίμνες των Αρενών.

Η διαδρομή έχει μήκος 7 χλμ. και μπορεί να γίνει σε 2ω30. Όλη η διαδρομή κινείται σε πυκνό δάσος οξιάς και συστάδες κωνοφόρων και βρίσκεται υπό σκιά.