Ζήρεια

Κεφαλάρι-Μικρή Ζήρεια

Κείμενο & φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Η κλασική ανάβαση της Μικρής Ζήρειας ξεκινά από το Κεφαλάρι και κάνοντας μια ανάπαυλα στα Ισώματα, εφορμά στις γυμνές πλαγιές του όγκου της κορυφής. Συχνά, οι ορειβατικές ομάδες προωθούνται μέχρι τα Ισώματα με αυτοκίνητο (ο χωματόδρομος είναι βατός από απλό αυτοκίνητο) και αρχίζουν το περπάτημα από το πηγάδι του Μούτσιου.

Το τμήμα από το Κεφαλάρι ξεκινά ουσιαστικά από τον ξενώνα της ΕΟΦ. Με καλό και σημαδεμένο με Κόκκινα Σημάδια μονοπάτι τέμνουμε το χωματόδρομο και συνεχίζουμε σε ομαλό πεδίο με παλιές πεζούλες και αραιό δάσος από κέδρα και μαυρόπευκα μέχρι τη μικρή ύφεση όπου κρύβεται το πηγάδι του Μούτσιου.

Από εδώ και πάνω, το μονοπάτι και η σήμανση είναι σαφέστερα. Ανηφορίζουμε λίγο από δρομάκι και μπαίνουμε στο μονοπάτι που αρχικά τραβερσάρει σε ελατόδασος και μετά ανηφορίζει σε ανοιχτή ρεματιά με παλιές πεζούλες. Σταδιακά η ρεματιά γίνεται στενότερη. Σε υψόμετρο περίπου 1550 μ. αφήνουμε τη ρεματιά και φτάνουμε σε ομαλό ώμο. Από εδώ και πέρα η σήμανση είναι αραιότερη και το μονοπάτι έχει διασπαστεί από τη διάβρωση και τα ζώα. Πρέπει να υπερβούμε τον βράχινο όγκο που υψώνεται ακριβώς από πάνω μας: Η σήμανση οδηγεί από τα αριστερά του όγκου (υπάρχουν ωστόσο γιδόστρατες και από δεξιά). Βγαίνουμε από το δάσος και με λίγους ελιγμούς σε αρκετά επικλινή πλαγιές φτάνουμε σε ομαλή ράχη στα 1810 μ. υψομετρο. Η ψηλότερη κορυφή της Μικρής Ζήρειας, Χιόνι, είναι απέναντί μας. Δεν υπάρχει μονοπάτι, ούτε σήμανση. Οι πλαγιές είναι αρκετά επικλινείς αλλά βατές. Το πιο σταθερό υπόστρωμα το προσφέρει η αχνή ρεματιά που οδηγεί στην κορυφογραμμή. Συνεχίζουμε στην βραχώδη αλλά ομαλή κόψη μέχρι τη βάση της τελικής πλαγιάς. Υπάρχουν τρεις μικρές περίπου ισοϋψείς κορφούλες, που χαρίζουν εξαιρετική θέα σε όλη τη Ζήρεια.