Βόρειος Όλυμπος
Καταφύγιο Χριστάκη-Ξερολάκκι

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Το καλοκαίρι, το καταφύγιο ανάγκης Χριστάκη εξυπηρετείται από τον δύσβατο και μακρύ χωματόδρομο που φτάνει στη λάκκα από τα Καλύβια. Το χειμώνα, ωστόσο, η πρσπέλαση της θέσης είναι δύσκολη: με εξαίρεση την πρόσβαση από τις Βρυσοπούλες, οι άλλες ορειβατικές διαδρομές που οδηγούν εδώ, η Χαράδρα της Σταλαγματιάς, η άνω ρεματιά του Ξερολακκίου και η διάσχιση της κόψης Πυξάρι-Φλάμπουρο, είναι μακρύτατες και κουραστικές. Αντίστοιχα, η βορεινή όψη της κορυφής Χριστάκη είναι μια σχετικά απαιτητική διαδρομή χιονιού, ενώ η πρόσβαση από το χωματόδρομο είναι μακρύτατη.

Η άνω ρεματιά του Ξερολακκίου έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να γίνει εύκολα το χειμώνα με ορειβατικά σκι, ενώ και το καλοκαίρι παραμένει ένας αρκετά βατός άξονας. Επίσης, η ρεματιά του Ξερολακκίου μπορεί να ενταχθεί σε μια μεγάλη κυκλική πορεία, με ανάβαση από τα Καζάνια, την Κόψη του Σκολιού ή τη βορεινή όψη του Χριστάκη, αλλά και ως κατάβαση μεγάλων αναρριχητικών διαδρομών, όπως η Κόψη Ναούμ.

Εδώ θα περιγράψουμε τη διαδρομή Καταφύγιο Χριστάκη-Ξερολάκκι ως κατάβαση, πιστεύοντας ότι οι περισσότεροι ορειβάτες χρησιμοποιούν το Ξερολάκκι για να επιστρέψουν στο όχημα ή το αντίσκηνό τους, που έχει μείνει στην είσοδο του Ρέματος του Ναούμ. Ξεκινώντας από το καταφύγιο Χριστάκη, βαδίζουμε για λίγο στο δρόμο και στο ύψος της καταβόθρας της Μεγάλης Γούρνας μπαίνουμε στη ρεματιά, που στην αρχή είναι απλά σαν επικλινές πετρολίβαδο.

Σε όλο το μήκος της καθεαυτό ρεματιάς, τα στενά και τα πλατύτερα τμήματα εναλλάσσονται, όπως και τα τμήματα με χορτάρι, σάρα ή κοτρώνες στην κοίτη. Μια αχνή αλλά συνεχής γραμμή, που τη συντηρούν προφανώς τα ζώα, διατρέχει όλη τη ρεματιά και ακολουθεί την εκάστοτε πλευρά με το πιο βατό πεδίο. Κάπου στη μέση, συναντάμε δύο κόκκινα σημάδια στην κατεύθυνση της ανάβασης, ενώ σε δύο σημεία θραύσματα από τα βραχώδη πρανή έχουν κατακλύσει την κοίτη. Πάντως το αχνό μονοπάτι είναι παντού ορατό και διευκολύνει πολύ την κάθοδο.

Φτάνουμε σε ένα παλιό δρομάκι που λίγο πιο χαμηλά φράζεται από μια πρόχειρη πόρτα. Το δρομάκι συντομεύεται από διάφορα κοψοδρόμια και τελικά πέφτει στον ανώτερο από τους δρόμους της χαράδρας του Ξερολακίου - στη διασταύρωση υπάρχει μια μεγάλη ανοιχτή δεξαμενή νερού για τον ποτισμό των βοοειδών.

Ανάλογα με το που θέλουμε να πάμε, είτε θα συνεχίσουμε στον άξονα της ρεματιάς μέχρι τον χαμηλότερο δρόμο της χαράδρας, είτε θα πάμε δεξιά, προς τις αφετηρίες της Κόψης του Σκολιού, της ανάβασης των Καζανιών (ρέμα Ναούμ) ή της βάσης της Κόψης Ναούμ - και τα τρία αυτά σημεία είναι πολύ κοντά και απέχουν από τη δεξαμενή περίπου 1.7 χλμ.

Αν και δεν υπάρχει καθόλου σήμανση, η γραμμή ανάβασης και ακόμα περισσότερο κατάβασης της ρεματιάς του Ξερολακκίου είναι προφανής: ακολουθούμε συνεχώς την κοίτη, πάνω στο αχνό μονοπάτι. Ο ορειβάτης θα βρει την κατάβαση απροσδόκητα σύντομη - έτσι η όδευση αυτή μπορεί επίσης να βοηθήσει μια ομάδα που βρίσκεται στις κορυφές να βγει γρήγορα από το βουνό σε περίπτωση ξαφνικής κακοκαιρίας. Γενικά, όσοι περιπλανιέστε στον ΒΔ Όλυμπο, κρατείστε μια σημείωση για τον προφανή και άμεσο αυτόν φυσικό άξονα.

---