Πανίδα της Σαλαμίνας

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Θηλαστικά

Σε ένα πολυάνθρωπο και ασφυκτικά οριοθετημένο χώρο, όπως η Σαλαμίνα, είναι θαύμα που ζούν ακόμα μεσαία σαρκοφάγα, όπως η αλεπού, το πετροκούναβο και η νυφίτσα. Την πανίδα των θηλαστικών συμπληρώνουν τα ευρείας εξάπλωσης χειρόπτερα, τρωκτικά και εντομοφάγα, όπως ο Σκαντζόχοιρος και οι μυγαλές.

Πουλιά

Η ορνιθοπανίδα της Σαλαμίνας αναπαράγει το τυπικό τρίπτυχο των μικρών νησιών: ενώ τα πουλιά της ενδοχώρας αντιπροσωπεύονται από τα συνήθη είδη του πεδινού δάσους και των θαμνώνων, ο συνολικός αριθμός των ειδών αυξάνεται σημαντικά χάρη στην παρουσία των μικρών παράκτιων υγροτόπων και των πουλιών της ακτής και της ανοιχτής θάλασσας.

Έτσι, στις περιπλανήσεις μας στο πευκοδάσος και θα δούμε - και θα ακούσουμε - κοκκινολαίμηδες, γαλαζοπαπαδίτσες, καρδερίνες, φλώρους και σκαρθάκια, ενώ στα ψηλά φρύγανα και το θαμνώνα θα συναντήσουμε καρβουνιάρηδες, μαυροτσιροβάκους, φανέτα και σιρλοτσίχλονα.

Στις ανοιχτές πετροπλαγιές παραμονεύουν σταχτομυγοχάφτες, αετομάχοι και κοκκινοκεφαλάδες και τριγυρνάνε κορυδαλλοί και λιβαδοκελάδες.

Στις ποικίλες ευκαιρίες του περιαστικού χώρου πετούν σταβλοχελίδονα, σπιτοχελίδονα και σταχτάρες και κυκλοφορούν θρασύτατες κιτρινοσουσουράδες.

Στα ξερά λιβάδια των οροπεδίων και τις πετροπλαγιές θα δούμε νησιώτικες πέρδικες, σταχτοπετροκλήδες, ασπροκώλες, μαυρολαίμηδες και μαυροσκούφηδες και την άνοιξη τσαλαπετεινούς.

Στη μετανάστευση οι χερσαίοι οικότοποι δέχονται μεγαλύτερα ή μικρότερα, ανάλογα τη χρονιά, κύμματα από τρυγόνια, τσίχλες και ορτύκια.

Κατά μήκος της ακτογραμμής θα δούμε αλκυόνες και κορμοράνους, ενώ στα λιμάνια συχνάζουν κοινοί και καστανοκέφαλοι γλάροι. Στους παράκτιους βράχους στέκονται σαν θαμπές φιγούρες οι διακριτικοί γαλαζοκότσυφες.

Παρόλη την υποβάθμιση και τη συνεχή όχληση των στους υγροτόπων, τα παρυδάτια που περνάνε κατά τη μετανάστευση σταματούν για να τραφούν ή να ξεκουραστούν. Λόγω της γειτνίασης με τον αστικό χώρο, το κυνήγι δεν επιτρέπεται στις ζώνες αυτές και συχνά τα πουλιά παραμένουν για μεγάλα διαστήματα. Έτσι είναι εύκολο να δούμε λασποσκαλίδρες, αργυροπούλια, καλαμοκανάδες, μαυροβουτηχτάρια, πρασινοσκέληδες, ποταμοσφυριχτές, λευκοτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες και κοκκινοσκέληδες. Τα αρπακτικά πουλιά αντιπροσωπεύονται από τις συνήθεις γερακίνες και βραχοκιρκίνεζα, ενώ το καλοκαίρι εμφανίζονται περιστασιακά φιδαετοί. Λίγα ζευγάρια πετρίτες και μερικά ξεφτέρια στο δάσος συμπληρώνουν τα ημερόβια αρπακτικά, ενώ τα νυκτόβια εκπροσωπούνται από την Κουκουβάγια και το Γκιώνη.

Ερπετά και αμφίβια

Λόγω του μικρού μεγέθους και της μικρής ποικιλίας βιοτόπων, η Σαλαμίνα δεν έχει μεγάλο πλούτο σε αμφίβια και σαύρες. Αντίθετα, θα συναντήσουμε όλα τα συνήθη φίδια της ζώνης.

Τα αμφίβια περιορίζονται στον Ελληνικό Βαλτοβάτραχο (Pelophylax kurtmuelleri) και στον Ελληνικό Βάτραχο (Rana graeca).

Στο νησί θα δούμε ακόμα την Ελληνική Χελώνα (Testudo graeca), τα πανταχού παρόντα Σαμιαμίδια (Hemidactylus turcicus) και Κυρτοδάκυλους (Mediodactylus kotschyi), καθώς και Τρανόσαυρες (Lacerta trilineata) και Αβλέφαρους (Ablepharus kitaibelii).

Τα φίδια αντιπροσωπεύονται από τη Δενδρογαλιά (Hierophis gemonensis), το Αγιόφιδο (Telescopus fallax), τη Σαΐτα (Platyceps najadum), το Σαπίτη (Malpolon insignitus) και την Οχιά (Vipera ammodytes).