Βόρειο Πήλιο

Μακρινίτσα-Πουρί
από τη Λαγωνίκα

Η διαδρομή Μακρινίτσα-Πουρί από τη Λαγωνίκα είναι η βορειότερη από τις τέσσερις γνωστές συνδέσεις ανάμεσα στην πολύφερνη Μακρινίτσα και το μακρινό Πουρί.

Η διαδρομή ακολουθεί το παλιό μονοπάτι, που έχει διασπαστεί από δρόμους και άλλες χρήσεις. Συνολικά, πρόκειται για μια μεγάλη διάσχιση, μήκους 18.3 χλμ που απαιτεί ανάλογη φυσική κατάσταση και προμήθεια σχετικών εφοδίων - εκτός από νερό, που θα βρούμε στις πηγές της διαδρομής.

Η διαδρομή ξεκινά από την κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας (εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και μνημειακή κρήνη) και ανηφορίζει με καλντερίμι μέσα από τον οικισμό. Με μια διαδοχή δρόμων και μονοπατιών φτάνουμε στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, θέση εντυπωσιακής, ανοιχτής θέας προς τις δυτικές απολήξεις του Πηλίου. Απέναντι από το χώρο του παλιού μοναστηριού θα βρούμε μεγάλη κρήνη με άφθονο νερό.

Από τον Προφήτη Ηλία με χωμάτινο μονοπάτι και τέμνοντας 2 φορές ή ακολουθώντας χωματόδρομους φτάνουμε τελικά στο χωματόδρομο που οδηγεί στη μεγάλη ρεματιά της Καλιακούδας (ή ρέμα Ξηριά, επειδή κατά την θερμή περίοδο δεν έχει νερό), την οποία περνάμε με τη βοήθεια του πέτρινου γεφυριού της Καρυάς (μονότοξο, χτίστηκε το 1934). Από τη γέφυρα της Καρυάς, συνεχίζουμε στο χωματόδρομο, αναζητώντας στα αριστερά μας την έναρξη του μονοπατιού. Με το μονοπάτι τέμνουμε το Ελατόρεμαστο ύψος της ομώνυμης πηγής (σήμερα μαστευμένη, μπορούμε ωστόσο να πάρουμε νερό) και συνεχίζουμε προς τα πετρολίβαδα της Χαμορίγανης. Με φανερό, αν και κατά τόπους πνιγμένο από τη φυλλάδα και τα νεκρά κλαδιά, μονοπάτι ανηφορίζουμε κατά μήκος μιας μεγάλης ράχης που οδηγεί στην κορυφή Λαγωνίκα. Περνάμε κοντά απο το τριγωνομετρικό (1295 μ.) αλλά δεν το βλέπουμε, γιατί είναι κρυμμένο από τις πυκνές πρεμνοφυείς οξιές. Λίγο μετά την κορυφή, σε διασταύρωση, αφήνουμε το μονοπάτι που ανηφορίζει προς το καταφύγιο Δυτικού Πηλίου και κατηφορίζουμε προς το ρέμα της Λαγωνίκας. Μετά τη μισγάγγεια, οδηγούμαστε ισοϋψώς προς χωματόδρομο, που τον αφήνουμε σύντομα για να κατηφορίσουμε έντονα προς άλλο χωματόδρομο, αρκετά χαμηλότερα. Από εδώ και μέχρι την Αγία Μαρίνα Πουρίου θα βαδίσουμε σε χωματόδρομο. Δίπλα στην ωραία εκκλησία υπάρχει μεγάλη δεξαμενή άρδευσης.
Μετά την Αγία Μαρίνα, το μονοπάτι έχει διασπαστεί από ένα μακρύτατο τσιμεντένιο αυλάκι νερού και διάφορους μικρούς δρόμους των καστανεώνων. Αρχικά είμαστε αναγκασμένοι να βαδίσουμε πάνω ή ακριβώς δίπλα στο αυλάκι. Φτάνουμε σε δεύτερη δεξαμενή άρδευσης (χωρίς νερό). Συνεχίζουμε για λίγο σε χωματόδρομο και μπαίνουμε σε καλύτερο μονοπάτι, πάνω στο ίχνος του παλιού ημιονικού δρόμου. Με μια διαδοχή από δρομάκια και μονοπάτια, άλλοτε σχετικά σαφή και άλλοτε δύσβατα και τέμνοντας ή ακολουθώντας το τσιμεντένιο αυλάκι, φτάνουμε σε χωματόδρομο, στο ύψος του Προφήτη Ηλία Πουρίου (αλλά λίγο βορειότερα από το ξωκλήσι.
Συνεχίζουμε σε χωμάτινα δρομάκια και με ένα σύντομο τμήμα μονοπατιού φτάνουμε στους τσιμεντόδρομους του χωριού και καταλήγουμε στον κεντρικό δρόμο στο Πουρί.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος