Διαδρομές στην Κασσάνδρα
Διαδρομή στο ακρωτήρι Ποσείδι

Εάν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την χερσόνησο της Κασσάνδρας αυτό είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο το χερσαίο τοπίο ενώνεται, φυσικά και χρωματικά, με τη θάλασσα. Στην περιοχή του Ποσειδίου, τα δυνατά θαλάσσια ρεύματα αποθέτουν τα αμμώδη ιζήματα σε διαφορετικές κατευθύνσεις, σχηματίζοντας μια εντυπωσιακή «αμμόγλωσσα». Το αμμώδες αυτό ακρωτήρι του Ποσειδίου, με τον καλαίσθητο φάρο του, είναι ένα από τα ωραιότερα σημεία της χερσονήσου.

Η επιβλητική ατμόσφαιρα της τοποθεσίας, εξαιτίας της αγριεμένης, σχεδόν πάντα, θάλασσας, δεν άφησε ούτε το θεό Ποσειδώνα ασυγκίνητο. Η περιοχή στην αρχαιότητα αποικίστηκε από Ερετριείς, που ίδρυσαν την αρχαία πόλη Μένδη και ίδρυσαν εδώ ένα μεγάλο ιερό αφιερωμένο στον Ποσειδώνα. Σήμερα, εκτός από τον περίπατο στην ακτογραμμή, όπου θα αισθανθούμε την ισχύ του θαλάσσιου στοιχείου που διαβρώνει την ακτή, μπορούμε να βαδίσουμε ανάμεσα στα λείψανα του ιερού του θεού της θάλασσας.

Η πορεία μας στην ακτή και μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο ξεκινά από τις Πανεπιστημιακές Κατασκηνώσεις. Ακολουθούμε το χωματόδρομο και στρίβουμε δεξιά ακολουθώντας την περίφραξη των κατασκηνώσεων.

Περνάμε μπροστά από την είσοδο του περίβολου του - μη επισκέψιμου - φάρου Κασσάνδρας, τον οποίο μπορούμε να δούμε από καλύτερη οπτική γωνία από την μπροστινή του πλευρά.

Γυρίζουμε πλέον μπροστά από από το φάρο και κατευθυνόμαστε μέχρι τη βόρεια πλευρά του ακρωτηρίου, ακολουθώντας τη φυσική γραμμή της ακτής. Περιτρέχουμε την ακτογραμμή μέχρι το ακρωτήρι και αλλάζουμε κατεύθυνση, ακολουθώντας πλέον τη νότια πλευρά τη γλώσσας άμμου. Οι χαμηλές, αλλά εκτεταμένες, αμμοθίνες της ζώνης αυτής φιλοξενούν μια αραιή αλοφυτική βλάστηση, που αποτελείται από τυπικά ολιγαρκή και ανθεκτικά στην αλατότητα φυτά όπως οι οι παραλιακές γαλατσίδες (Euphorbia paralias), οι Αρμυρίθρες (Salicornia europaea), η Αντράκλα της θάλασσας (Halimione portulacoides), η Αλμύρα σόδα (Salsola soda), η Αλιμιά (Atriplex halimus), το Γαλανάγκαθο (Eryngium maritimum), η Suaeda maritima, το Aeluropus littoralis, το βορειοελλαδίτικο λιμόνιο Limonium gmelinii, ενώ σε κάποιες θέσεις όπου βαθύτερα υπάρχει υφάλμυρος ορίζοντας, αναπτύσσονται λίγα Ψαθιά (Typha latifolia). Στο τέλος του καλοκαιριού ανθίζουν οι προστατευόμενοι Κρίνοι της θάλασσας (Pancratium maritimum). Φτάνουμε σε χωματόδρομο και πηγαίνοντας δεξιά, συναντάμε στο δεξί μας χέρι παλιά περίφραξη καλυμμένη από βλάστηση: από τη νότια πλευρά μπορούμε να εισέλθουμε στον αρχαιολογικό χώρο του ιερού του Ποσειδώνα.

Ολοκληρώνουμε την πορεία μας στην άσφαλτο και επιστρέφουμε στην αφετηρία μας.

Κείμενο: Κατερίνα Ζαγκαρέτου
Φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος