Νότιο Πήλιο

Τα χωριά

Τα χωριά του Νοτίου Πηλίου ακουμπούν στις νότιες υπώρειες του Πηλίου και απλώνονται στη λοφώδη ζώνη που εκτείνεται νοτιότερά του, φτάνοντάς μέχρι τους καθαρά παραθαλάσσιους οικισμούς γύρω από το ακρωτήριο Τρίκερι και το ομώνυμο νησάκι. Τα περισσότερα από αυτά είναι κυριολεκτικά πνιγμένα στους ελαιώνες, που αποτελούν σημαντική οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή.

Μεγαλύτερος οικισμός, έδρα του τοπικού δήμου και οικονομικό και εμπορικό κέντρο όλης της περιοχής είναι η Αργαλαστή.

Το Νεοχώρι

Το Νεοχώρι είναι ένα από τα πιο ζωντανά χωριά του Πηλίου. Βρίσκεται ακριβώς νοτιότερα της διάβασης της Χορεύτρας, του οδικού περάματος που συνδέει το ανατολικό με το δυτικό Πήλιο και πάνω στον άξονα της λοφοσειράς του Νοτίου Πηλίου.

Το Νεοχώρι διατηρεί αξιοπρόσεκτα μεγάλο πληθυσμό μέσα στη χρονιά, χάρη στην σημαντική λατομική δραστηριότητα και την κατεργασία πλακών και πέτρας.

Διαβάστε περισσότερα στο κεφάλαιο Το Νεοχώρι, όπου θα βρείτε στοιχεία για την ιστορία του οικισμού, πληροφορίες για τις εξυπηρετήσεις διαμονής και εστίασης και μια αναλυτική παρουσίαση των πεζοπορικών διαδρομών της περιοχής.

Η Αργαλαστή

Η Αργαλαστή είναι το τοπικό κέντρο αναφοράς του Νοτίου Πηλίου. Διοικητικό και οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής από τα παλιά χρόνια, φιλοξενούσε την έδρα του Καποδιστριακού δήμου από το 1999 έως το 2010 και έκτοτε αποτελεί την έδρα του Καλλικρατικού Δήμου.

Ο οικισμός είναι χτισμένος στη μέση ενός εύφορου οροπεδίου, περιτριγυρισμένη από ελαιώνες. Τα γειτονικά παραθαλάσσια χωριά, Κάλαμος, Λεφόκαστρο και Χόρτο λειτούργησαν ως επίνειά της, τροφοδοτώντας την και αποτελώντας τη διέξοδο για τα εμπορεύματά της. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, έχει 1312 κατοίκους.

Διαβάστε περισσότερα στο κεφάλαιο Η Αργαλαστή, όπου θα βρείτε στοιχεία για την ιστορία του οικισμού και μια αναλυτική παρουσίαση των πεζοπορικών διαδρομών, που εκκινούν ή διέρχονται από την Αργαλαστή.

Ο Λαύκος

Ο Λαύκος ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός του Νοτίου Πηλίου, μετά την Αργαλαστή, και πόλος μιας μεγάλης περιφέρειας αγροτικών και παραθαλάσσιων χωριών. Ως τεκμήριο της ευημέρειάς του, η πλατεία του Λαύκου είναι ανάλογη των πλούσιων χωριών του Κεντρικού Πηλίου: τη μία πλευρά της καταλαμβάνει η επιβλητική ενοριακή εκκλησία, την άλλη ένα νεοκλασικό δημόσιο κτίριο και οι άλλες ακμές του πολυγώνου φιλοξενούν τα μεγάλα, παλιά καφενεία και καταστήματα.
Ο πλακόστρωτος δρόμος που καταλήγει εδώ, από την οδική είσοδο του χωριού, υπήρξε η βασική αρτηρία της εμπορικής και κοινωνικής ζωής του οικισμού και των δορυφόρων του.

Ο Πλατανιάς

Ο Πλατανιάς είναι ένα γραφικό ψαροχώρι στη νότια ακτή μιας σειρά λόφων. Παλιότερα επίνειο του πιο ορεινού Προμυρίου, σήμερα ο Πλατανιάς είναι ένας αυτόνομος τουριστικός οικισμός, πυρήνας μιας μεγάλης ζώνης εποχικής ή παραθεριστικής κατοίκησης.

Διαβάστε περισσότερα στο κεφάλαιο Ο Πλατανιάς, όπου θα βρείτε στοιχεία για την ιστορία του οικισμού, πληροφορίες για τις εξυπηρετήσεις διαμονής και εστίασης και μια αναλυτική παρουσίαση των πεζοπορικών διαδρομών, που εκκινούν ή διέρχονται από τον Πλατανιά.

Το Τρίκερι

Το Τρίκερι είναι χτισμένο στην άκρη της χερσονήσου της Μαγνησίας, στην κορυφή λόφου με πανοραμική θέα. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, οπόταν και κατασκευάστηκε ο παράκτιος δρόμος, η χερσαία επικοινωνία με την υπόλοιπη Μαγνησία ήταν δυσχερής, δίνοντας έτσι στην τοπική κοινωνία χαρακτηριστικά νησιωτικού πολιτισμού.

Σήμερα το Τρίκερι έχει 1.200 κατοίκους και φιλοξενεί την έδρα της ομώνυμης τοπικής ενότητας. Ο οικισμός διατηρεί αναλοίωτα τα στοιχεία της μεσαιωνικής καταγωγής του και αποπνέει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μόνωσης και ηρεμίας. Γύρω από την κεντρική πλατεία αρθρώνονται αρκετές εξυπηρετήσεις και υποδομές.

Το λιμανάκι της Αγίας Κυριακής λειτουργεί ως το επίνειό του, ενώ από τον παρακείμενο Αλογόπορο υπάρχει πορθμιακή γραμμή προς το κοντινό νησάκι Παλιό Τρίκερι.

Διαβάστε περισσότερα στο κεφάλαιο Το Τρίκερι, όπου θα βρείτε στοιχεία για την ιστορία του οικισμού και μια αναλυτική παρουσίαση των πεζοπορικών διαδρομών, που εκκινούν ή διέρχονται από το Τρίκερι.

Η Αγία Κυριακή

Το μικρό λιμανάκι της Αγίας Κυριακής, επίνειο του Τρικερίου, βρίσκεται στο ακρότατο σημείο της Μαγνησίας, στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου. Είναι εξοπλισμένο με ένα αποτελεσματικό λιμενοβραχίονα, όπου δένουν τα πολυάριθμα ψαροκάικα, ενώ υπάρχει και ένα πολύ ζωντανό καρνάγιο (μικρό ναυπηγείο), όπου συντηρούνται και επισκευάζονται σκάφη. Στο παράκτιο μέτωπο του γραφικού χωριού, που θυμίζει νησιωτικό οικισμό, απλώνονται μερικές ψαροταβέρνες, ουζερί και καφενεία.
Στο πίσω μέρος του οικισμού υψώνεται η ενοριακή και κοιμητηριακή εκκλησία της Αγίας Κυριακής, που χτίστηκε στα 1886. Η ωρίμανση του οικισμού, βασισμένη κυρίως στην άνθηση των επαγγελμάτων της θάλασσας, ταυτίζεται με την περίοδο ακμής του Τρικερίου.

Το Παλαιό Τρίκερι

Το Παλαιό Τρίκερι όπως είναι γνωστό το νησί Τρίκερι, για να διαχωρίζεται από τον μεγαλύτερο οικισμό στην απέναντι χερσόνησο, έχει πληθυσμό 87 κατοίκους και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Τρικερίου του Δήμου Νοτίου Πηλίου. Το κατάφυτο από ελαιώνες νησάκι κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστό ως Κικύνηθος.
Στο ψηλότερο σημείο (109 μ.) βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγιάς Ευαγγελίστριας, χτισμένο τον 19ο αιώνα. Περιλαμβάνει έναν τρίκογχο ναό που οικοδομήθηκε το διάστημα 1825-1837.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και για μερικά χρόνια αργότερα, μέχρι το 1953, το Παλαιό Τρίκερι αποτέλεσε τόπο εξορίας αποκλειστικά γυναικών. Υπολογίζεται πως περίπου 5.000 γυναίκες πέρασαν από το νησί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Υπάρχει ένας μικρός οικισμός, με λίγες παλιές κατοικίες και μερικές ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Το νησί είναι προσβάσιμο μέσω θαλάσσιου ταξί από το απέναντι λιμανάκι του Αλογόπορου. Υπάρχει επίσης ακτοπλοϊκή σύνδεση με το Βόλο, ενώ για την εξυπηρέτηση των προσκυνητών που συρρέουν στο νησί στα μέσα Σεπτέμβρη, οπόταν γιορτάζει η μονή Ευαγγελίστριας, δρομολογούνται πλοία και από άλλες αφετηρίες, όπως τα Καλά Νερά. Αξίζει να σημειωθεί πως στο νησί δεν κυκλοφορούν καθόλου αυτοκίνητα.

Η Τζάστενη

Η Τζάστενη είναι ένας πολύ μικρός οικισμός, πάνω από την ομώνυμη γραφική παραλία, ανάμεσα στη Μηλίνα κα το Τρίκερι. Αποτελεί δημοφιλές φωτογραφικό θέμα, με το συνδυασμό του λευκού των λιγοστών κτιρίων, του πρασινογάλαζου των νερών και του πράσινου της πυκνής βλάστησης.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος