Λούκια Ξεροβουνίου & Πορτάρη

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Η διαδρομή Διάσελο Δίρφυος-κορυφή του Ξεροβουνίου-διάσχιση της κορυφογραμμής μέχρι τον Πορτάρη και κατάβαση από το λούκι του Πορτάρη είναι η δυσκολότερη διάσχιση στο συγκρότημα της Δίρφυος. Παρόλο το μικρό υψόμετρο του Ξεροβουνιού, πρόκειται για μια πραγματική αλπική διαδρομή στις "Ευβοϊκές Αλπεις", που απαιτεί ευχέρεια κίνησης στο κακοτράχαλο πεδίο των δολινών, άριστο προσανατολισμό και κυρίως αίσθηση άνεσης στο βουνό.

Η διαδρομή ξεκινά με έναν νωχελικό χωματόδρομο και συνεχίζει σε πολύ καλό μονοπάτι μέχρι τη διασταύρωση με την πηγή Τέμπλα. Από εδώ αρχίζουμε να ανηφορίζουμε μαλακά, στην αρχή σε αραιό δάσος ελάτων, αλλά σύντομα βγαίνουμε στα λιβάδια, που στην πραγματικότητα είναι μια παλιά γεωργική ζώνη των Στροπώνων, οργανωμένη σε πεζούλες μέσα σε στενές ημικυκλικές λεκάνες.

Φτάνουμε στο τέλος των ομαλών πλαγιών και συνεχίζουμε σε σαφές μονοπάτι σε απότομη πλαγιά, μέχρι μεγάλη κλειστή λεκάνη στη βάση των ορθοπλαγιών.
Οι πραγματικές δυσκολίες ξεκινούν ακριβώς εδώ: μπροστά μας μεσολαβεί μια απότομη ασταθής σάρα που την ανεβαίνουμε όπως-όπως. Συνεχίζουμε σε μονοπάτι που διατρέχει τη βάση των βράχων και μας οδηγεί στο Λούκι του Ξεροβουνίου.

Το Λούκι του Ξεροβουνίου είναι ένας διάδρομος από βατά περάσματα που διακόπτονται από πολύ μικρά πεσίματα, 2-3 από τα οποία χρειάζονται λίγο σκαρφάλωμα.

Η κυριότερος κίνδυνος είναι από τις πέτρες που μπορεί να ρίξουν οι πρώτοι στους επόμενους, καθώς τα βράχια είναι σαθρά. Στο τέλος του λουκιού υπάρχει μεγάλος πέτρινος κούκος, από τον οποίο αποκλίνουμε αριστερά για να πιάσουμε την κορυφογραμμή του Ξεροβουνιού.

Διατρέχουμε την ατελείωτη αυτή διαδοχή από βραχώδεις ράχες και αναγκαστικές παρακάμψεις των δολινών. Φυσικά δεν υπάρχει μονοπάτι, απλά προσπαθούμε να κρατηθούμε κοντά στον άξονα της κορυφογραμμής. Φτάνοντας στην κορυφή του Πορτάρη, εντοπίζουμε το πέρασμα που οδηγεί στο λούκι.

Η κατάβαση του λουκιού του Πορτάρη χρειάζεται μεγάλη προσοχή, καθώς το πεδίο είναι ασταθές και απόκρημνο.

Μετά το λούκι και τη σάρα, κατηφορίζουμε τις ομαλές πλαγιές και συναντάμε το καλό και πολύ πατημένο μονοπάτι από το Διάσελο Δίρφυος-Κόνισμα, που το ακολουθούμε ανάδρομα, προς Τέμπλα. Περνάμε την Τέμπλα και επιστρέφουμε στην αφετηρίας μας.

Μέχρι την κορυφή του Ξεροβουνίου, η διαδρομή είναι σημασμένη με , στην αρχή αραιά και ξεθωριασμένα, ενώ στο δύσκολο τμήμα κάτω και μέσα στο Λούκι τα σημάδια είναι πυκνά και έντονα. Δεν υπάρχει σήμανση πάνω στην κορυφογραμμή και το λούκι του Πορτάρη. Θα ξαναβρούμε στο μονοπάτι από το Κόνισμα προς Τέμπλα.