Πεζοπορία στη Μονεμβάσια,
τα Βάτικα και το Μαλέα

Α2 Χερσόνησος Ξυλή

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Η μικρή χερσόνησος της Ξυλής είναι μια έρημη ζώνη με άγριο ανάγλυφο, καλυμένη από θάμνους και κατοικημένη μόνο από κατσίκες.

Αναπάντεχα, διατηρείται σε καλή κατάσταση το παλιό μονοπάτι που συνέδεε το Καραβοστάσι με τους ελαιώνες και τα μαντριά της άξενης αυτής μεριάς. Το μονοπάτι συνέχεται με τα δρομάκια που εξυπηρετούν τον απομονωμένο φάρο του ακρωτηρίου, δημιουργώντας μια αλληλουχία που μπορεί να γίνει ως κυκλική πορεία.

Η διαδρομή ξεκινά από το Καραβοστάσι και αμέσως μπαίνει στο παλιό μονοπάτι. Το μονοπάτι είναι σαφές, αρκετά καθαρό και σχετικά καλά σημαδεμένο.

Κερδίζουμε ύψος και φτάνουμε σε διασελάκι, που το ακολουθεί το πρώτο λιβάδι. Κατεβαίνουμε σε μικρή κοιλάδα, διασχίζουμε ωραίο λιβάδι και συνεχίζουμε ψηλότερα από την ακτογραμμή, σε βραχώδες αλλά εύκολο πεδίο, μέχρι να φτάσουμε σε μια μεγάλη ομάδα λιβαδιών και αμέσως στον παλιό δρόμο του ακρωτηρίου.

Το παλιό αυτό δρομάκι μας οδηγεί προς τα νότια. Ακολουθούμε έναν κλάδο του με πολύ καλή βατότητα, που τελειώνει σε ράχη, πάνω από το φάρο. Κατεβαίνουμε στη θέση του φάρου με μονοπατάκι πάνω στα βράχια, ακολουθώντας τη σήμανση, που εδώ είναι αρκετά εξυπηρετική. Ο φάρος είναι ένας μικρός μεταλλικός σημαντήρας με φωτοβολταϊκό στοιχείο.

Η επιστροφή γίνεται από τα δρομάκια που φτάνουν εδώ από το Καραβοστάσι. Αρχικά ο δρόμος είναι κατεστραμμένος, αλλά μετά από στάνη γίνεται καλύτερος.

Ακολουθούμε μια βατή ύφεση που ανοίγεται ανάμεσα στον κορμό της κορυφογραμμής, που τον σχηματίζει μια διαδοχή ασβεστολιθικών όρθοπλαγιών, και την ανατολική σειρά ασβεστολιθικών γκρεμών, που πέφτουν στη θάλασσα. Η ύφεση είναι ο χαμηλός άξονας ανάμεσα στις δύο αυτές ρηγματογενείς ζώνες και τα διαδοχικά πλατώματα που τη στολίζουν αντανακλούν τις ασυνέχειες της διαδικασίας.

Ο χωματόδρομος συμβάλει με πιο κεντρικό δρόμο και μας φέρνει στον άσφαλτο που εξπηρετεί το Καραβοστάσι. Εύκολα επιστρέφουμε στην αφετηρία μας.