Βράχος Πέτρος

Διαδρομές στη Σιθωνία
Πεζοπορία Άγιος Παύλος-Βράχος Πέτρος

Διαδρομή Νέος Μαρμαράς-Παρθενώνας
Διαδρομές στη Σιθωνία: Διαδρομή Νέος Μαρμαράς-Παρθενώνας
(πατήστε για μεγέθυνση).

Η πεζοπορία στον Άγιο Παύλο και η ανάβαση στο βράχο "Πέτρος" είναι μια από τις ωραιότερες πορείες της Χαλκιδικής, καθότι συνδυάζει τη θέα στη θάλασσα με την απόλαυση του μεσογειακού δασικού οικοσυστήματος. Η συνολική διάρκεια της πορείας δεν ξεπερνά τις 3 ώρες, επομένως μπορεί να πραγματοποιηθεί και κατά τις απογευματινές ώρες, χαρίζοντας ένα εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα.

Χερσόνησος Σιθωνίας
Χερσόνησος Σιθωνίας
Το ηλιοβασίλεμα από το βράχο Πέτρος

Είναι μια εύκολη πορεία - το τελευταίο σκαρφάλωμα είναι μάλλον ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, παρά πρόβλημα - που μπορεί να πραγματοποιηθεί από όλους, ανεξάρτητα από ηλικία και φυσική κατάσταση. Περιλαμβάνει περιήγηση σε ελαιώνες, σε βραχώδη πεδία με φρύγανα και αρωματικά φυτά καθώς και σε χωματόδρομους σε δάσος πεύκης. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής συναντάμε σήμανση με πλαστικά καρτελάκια, κόκκινα σημάδια και «κούκους». Μπορούμε να παρακάμψουμε το πρώτο τμήμα, το οποίο κινείται κυρίως ανηφορικά σε δρομάκια μέσα σε ελαιώνα και να φτάσουμε στον Άγιο Παύλο οδικά - μέσω ασφάλτινου δρόμου, που ξεκινά από το 7ο χλμ του επαρχιακού δρόμου Νικήτης - Νέου Μαρμαράς, στην πινακίδα με ένδειξη Άγιος Παύλος.

Χερσόνησος Σιθωνίας
Χερσόνησος Σιθωνίας
Ο βράχος Πέτρος είναι σαν νησί σε μια θάλασσα πεύκων

Ξεκινάμε το περπάτημά μας από χωμάτινο δρομάκι, το οποίο αποκλίνει από τον κεντρικό δρόμο Νικήτης – Νέου Μαρμαρά, στο ύψος του ξενοδοχειακού συγκροτήματος ACROTEL Athena Pallas.
Ακολουθούμε το δρομάκι, που κινείται ανάμεσα σε ώριμους ελαιώνες και αγροτικές εκτάσεις για 1200 μ. Έπειτα, γίνεται ανηφορικό και στενεύει για τα επόμενα 400 μ. Αρχίζουμε να βλέπουμε τη θάλασσα και το πρώτο «πόδι» της Χαλκιδικής.
Μόλις τελειώσει αυτή η σύντομη, ανηφορική πλαγιά, βλέπουμε τα πλατάνια που περιβάλλουν το χώρο της εκκλησίας του Αγίου Παύλου. Διασχίζουμε ένα μικρό λιβάδι μέχρι το εξωκκλήσι, όπου μπορούμε να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε με το νερό της πηγής. Στο χώρο υπάρχει οργανωμένος χώρος αναψυχής με τραπέζια και παιδική χαρά.

Χερσόνησος Σιθωνίας
Χερσόνησος Σιθωνίας
Το ξωκλήσι του Αγίου Παύλου (19ος αι.)
Κατευθυνόμαστε αριστερά της εκκλησίας, περνώντας πάνω από γρανιτικές πλάκες μέχρι να βρούμε το χωματόδρομο και τον ακολουθούμε - αφήνοντας το δεξί παρακλάδι για την επιστροφή. Βαδίζουμε σε αμμώδη δρόμο και μπαίνουμε σταδιακά στο δάσος. Σε 400 μ. βλέπουμε άνοιγμα στα δεξιά μας, από όπου ξεκινάει το μονοπάτι και το ακολουθούμε. Σύντομα το μονοπάτι γίνεται σαφές, με πολλούς κούκους και σημάδια.
Χερσόνησος Σιθωνίας
Χερσόνησος Σιθωνίας
Μπαίνοντας στο πευκοδάσος γύρω από την κορυφή Πέτρος
Φτάνουμε σε καλοφτιαγμένη ξύλινη καλύβα (παλιό χοιροστάσιο). Βρισκόμαστε στο ωραιότερο ίσως τμήμα της διαδρομής, καθώς κινούμαστε ανάμεσα σε αρωματικούς θάμνους, όπως λαδανιές και σχίνους, υπό τη σκιά των πεύκων. Βαδίζουμε παιχνιδιάρικα πάνω σε λειασμένα βραχάκια, μπαινοβγαίνοντας σε πυκνή βλάστηση, με καθαρό πάντα μονοπάτι.
Χερσόνησος Σιθωνίας
Χερσόνησος Σιθωνίας
Στα βράχινα περάσματα, μέσα στο δάσος
Σε 1,5 km βρίσκουμε χωματόδρομο και τον ακολουθούμε προς τα δεξιά, στο ψηλότερο σκέλος του. Σε 200 m. βρίσκουμε αχνό μονοπάτι στα δεξιά, που κατευθύνεται προς τα βράχια, και συγκεκριμένα στη θέση Πέτρος. Ανεβαίνουμε απότομα σε μεγάλους αλλά σταθερούς βράχους, ακολουθώντας αραιά σημάδια, που αποτρέπουν πιθανό αδιέξοδο. Πολύ σύντομα, βλέπουμε μπροστά μας τριγωνομετρικό κολωνάκι (υψόμετρο 298 μ.), από όπου έχουμε εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα και σε όλη τη Χερσόνησο. Η θέα στο νησί Κέλυφος ή Χελώνα και στο απέραντο δάσος της Σιθωνίας μας ανταμείβουν για την προσπάθεια.
Κατηφορίζουμε από το ίδιο βραχώδες πέρασμα, προς το δρόμο. Ακολουθούμε αυτό το χωματόδρομο προς τα δεξιά, απολαμβάνοντας κι άλλο το ποικιλόμορφο ανάγλυφο της Χαλκιδικής, με τους αναρίθμητους μικρούς κολπους και τη βλάστηση που χαμηλώνει μέχρι την ακτογραμμή. Ξαναβρίσκουμε τον χωματόδρομο που ανηφορίσαμε και φτάνουμε άμεσα στον Άγιο Παύλο. Επιστρέφουμε στην αφετηρία από το δρομάκι του ελαιώνα.

Κείμενο: Κατερίνα Ζαγκαρέτου
Φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος