Διαδρομές στη Σιθωνία
Κυκλική πεζοπορία στη Συκιά

Το χωριό της Συκιάς βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της χερσονήσου της Σιθωνίας. Μια από τις εκδοχές προέλευσης του ονόματος του χωριού συσχετίζει τη λέξη Συκιά με τη «Σκιά» που ρίχνει ο μεγαλοπρεπής όγκος του Άθω στο χωριό το πρωί.
Η Συκιά φημίζεται για τις μελισσοκομικές, αλιευτικές αλλά και κτηνοτροφικές δραστηριότητες της, χάρη στη γειτνίαση με όλη την ποικιλία φυσικών πόρων του τόπου και την ιδιαίτερη θέση της, ανάμεσα στο βουνό και τη θάλασσα.

Η πεζοπορία στη Συκιά είναι μια κυκλική διαδρομή, χωρίς μεγάλες κλίσεις, με πολλές εναλλαγές τοπίου, στολισμένη με τους παράξενους γεωλογικούς σχηματισμούς του γρανίτη. Τα χρώματα των αρωματικών θάμνων και των φρυγάνων συνδυάζονται αρμονικά με τη θάλασσα και τα πετρώματα. Στη διάρκεια της πορείας βαδίζουμε πάνω στο φυσικό ίχνος του μονοπατιού, που ακολουθεί τις γραμμές του αναγλύφου, και τα ίχνη των κοπαδιών, περνώντας από θέσεις θέας και μικρά λιβάδια. Η όδευση είναι σχετικά φυσική, η σήμανση ωστόσο είναι ασυνεπής - αλλού πυκνή και αλλού ανύπαρκτη.

Ξεκινάμε από τη Συκιά, από την οδική γέφυρα στο ρέμα δυτικά του χωριού, η οποία ενώνει τον ασφαλτόδρομο με το χωματόδρομο. Ανεβαίνουμε το χωματόδρομο για 1100 μ. και συναντάμε πολύ στενό και απότομο τσιμεντόδρομο που εξυπηρετεί τις υπερκείμενες κεραίες.
Ακολουθούμε το δρομάκι αυτό για 370 μ. και φεύγουμε αριστερά σε διαβρωμένο χωματόδρομο, αγνοώντας τις κεραίες. Σε 600 μ. βρίσκουμε το μονοπάτι στα δεξιά μας - και μαζί συναντάμε τα πρώτα σημάδια. Από εδώ και μέχρι τη μεγάλη ράχη υπάρχουν πολλές κόκκινες "τρίαινες" στα βράχια, τις οποίες πρέπει να ακολουθούμε πιστά, για να αποφύγουμε την πυκνή ακανθώδη βλάστηση.

Φτάνουμε στην ράχη Καψοκαλύβα. Το μονοπάτι μας οδηγεί σε συγκρότημα από κατεστραμμένες λαμαρινένιες καλύβες, μαντριά και εικονοστάσι. Από εκεί, μπαίνουμε στο τελευταίο ανηφορικό τμήμα πριν τη μεγάλη ράχη. Σε αυτό το σημείο πρέπει να έχουμε την προσοχή μας στη σήμανση, γιατί δεν υπάρχει εμφανές μονοπάτι. Κινούμαστε κάνοντας ελιγμούς μέσα στα φρύγανα και τους ογκόλιθους μέχρι τη ράχη. Μόλις φτάσουμε στο πλάτωμα, αφήνουμε λίγο την πορεία μας για να κατευθυνθούμε δεξιά και να απολαύσουμε τη θέα στον Άθω και την παραλία Συκιάς. Συνεχίζουμε αριστερά από το πλάτωμα, χωρίς καθόλου σήμανση και χωρίς ίχνος μονοπατιού. Κατεβαίνουμε ομαλά στο μικρό και ξερό ρέμα, στα δεξιά μας. Αμέσως ανηφορίζουμε ελαφρώς, περνώντας από πυκνές πικροδάφνες μέχρι να βγούμε σε επόμενο λιβάδι με χαρακτηριστικούς ογκόλιθους. Προχωράμε ευθεία και ελαφρώς δεξιά, ανηφορικά, μέχρι να φτάσουμε στο ψηλότερο τμήμα του λιβαδιού, ακολουθώντας τον ντορό των ζώων της γειτονικής στάνης. Από εδώ και πέρα όλη η διαδρομή μέχρι το χωματόδρομο, που οδηγεί στο χωριό, είναι ένα κατεστραμμένο δρομάκι. Βαδίζουμε ανάμεσα σε βράχους, που παίρνουν περίεργες μορφές, κοιτάζοντας απέναντί μας ένα μικρό διάσελο. Μόλις φτάσουμε εκεί - ειναι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής - βλέπουμε μια μεγάλη στάνη, κάτω από ένα επικλινές λιβάδι. Σχηματίζουμε με την κίνησή μας ένα πέταλο, γύρω από μια ξηρή λεκάνη καθώς κινούμαστε αριστερά. Φτάνουμε σε σκεπασμένο παγκάκι και εκεί αλλάζουμε κατεύθυνση, πηγαίνοντας πλέον δεξιά, κινούμενοι προς τη στάνη. Μετά τη στάνη, κατηφορίζουμε προς το χωματόδρομο. Ακολουθούμε το χωματόδρομο, που μας οδηγεί στην αφετηρία μας.

Κείμενο: Κατερίνα Ζαγκαρέτου
Φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος