Νότιο Πήλιο
Διασκελισμός Τισαίου όρους

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Ο διασκελισμός της κορυφογραμμής του Τισαίου όρους είναι η πιό άγρια αλλά και η πιο εντυπωσιακή πορεία στο Πήλιο. Ο πεζοπόρος έχει να αντιμετωπίσει ένα δύσκολο, βραχώδες πεδίο, πάνω σε μια στενή κόψη, με τις νότιες πλαγιές να πέφτουν απόκρημνες προς το Αιγαίο και τις βόρειες να είναι αδιάβατες λόγω του πυκνού θαμνώνα: μοναδικός άξονας διάσχισης παραμένει η κύρια ράχη της κορυφογραμμής, γυμνή από βλάστηση, βραχώδης αλλά βατή.

Η κατεύθυνση της πορείας είναι προτιμότερο να γίνει από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Έτσι, η πορεία ξεκινά από χωματόδρομο, από το κέντρο του παράκτιου συνοικισμού Άγιος Ανδρέας, που αποτελεί συνέχεια της επίσης παράκτιας Μαύρης Πέτρας. Ο χωματόδρομος διατρέχει ελαιώνες, περνά από το οροπέδιο Ξεροκαμπος και μετά από 6.6 χλμ φτάνει σε ανοιχτή ράχη, όπου διακρίνουμε στα αριστερά πλατύ μονοπάτι.

Το μονοπάτι (στην πραγματικότητα, διαβρωμένο δρομάκι) ανηφορίζει απότομα στην πλαγιά και τελειώνει μετά από 660 μ. σε μικρό πλάτωμα. Ήδη μέχρι εδώ, μας συνοδεύουν αραιά προρτοκαλί σημάδια σε δέντρα. Από εδώ μπαίνουμε σε βραχώδες πεδίο, όπου τα πορτοκαλί σημάδια υποδεικνύουν τον πιο βατό άξονα. Σε συνδυασμό με ένα μόλις διακρινόμενο κατά τόπους ίχνος του μονοπατιού, τα σημάδια μας οδηγούν σε ωραίο λιβάδι με μεγάλους πεσμένους κορμούς. Ωραία θέα προς τις ανατολικές παραλίες.

Από το λιβάδι, το μονοπάτι, σαφέστερο και καλά σημαδεμένο με κόκκινα σημάδια, μπαίνει σε μια ζώνη ψηλών πλατύφυλλων θάμνων. Η γενική κατεύθυνση της πορείας είναι προς την κορυφή Φλόκα (547 μ.) και το μονοπάτι οδηγεί άμεσα προς εκεί, με πολύ μικρούς ελιγμούς. Φτάνουμε εύκολα στην κορυφή (τριγωνομετρικό, πεσμένος ανεμολογικός ιστός και μικρή περίφραξη). Εντυπωσιακή θέα προς κάθε πλευρά.

Από τη Φλόκα, η συνέχεια της πορείας πάνω στην κόψη της κορυφογραμμής είναι πιο απαιτητική: δεν υπάρχει σήμανση, ούτε ίχνος μονοπατιού και το πεδίο είναι βραχώδες, αν και όχι δύσκολο ή εκτεθειμένο. Κατεβαίνουμε σε διάσελο ανάμεσα στη Φλόκα και τον Εύζωνα και ανηφορίζουμε προς τον Εύζωνα, περνώντας από μια ενδιάμεση κορυφούλα. Η τελική ανάβαση προς τον Εύζωνα γίνεται σε μια πολύ επικλινή βραχώδη πλαγιά, όπου εκμεταλλευόμαστε τα σπασίματα των λεπιών του ασβεστόλιθου, που χάρη στην θραύση του αντίκλινου έχουν αφήσει σειρές "πατημάτων".

Η στέψη της κορυφής Εύζωνας (τριγωνομετρικό) είναι πλατύτερη της Φλόκας. Η θέα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή: βλέπουμε όλα τα βουνά της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας, το Πήλιο και τον Όλυμπο.

Το πρώτο μέρος της κατάβασης είναι εξίσου περιπετειώδες με την ανάβαση, αν και σε πιο βατό πεδίο. Κάνουμε ελιγμούς στη δεξιά πλευρά της κόψης, αναζητώντας το πιο βατό διάδρομο. Περνάμε από μικρή φυσική στέγη και φτάνουμε στο οριζόντιο μέρος της ράχης, στοχεύοντας ένα διπλό "κούκο" με πορτοκαλί σημάδια. Πάνω στη ράχη, που είναι εξαιρετικά πετρώδης, ακολουθούμε κυρίως τα πορτοκαλί σημάδια, που δυστυχώς είναι κάπως αραιά. Σταδιακά, ο ντορός της πορείας αρχίζει να διακρίνεται στο έδαφος και μας φέρνει σε μεγάλο λιβάδι, τη Λάκκα Καρατάσου. Πριν κατέβουμε στο λιβάδι στα δεξιά μας, διακρίνουμε ίσια μπροστά μας σημάδια που οδηγούν σε βραχώδες πεδίο, κοντά στην ακμή της ράχης.Περπατάμε σε δύσβατο πεδίο, μέσα σε πυκνή βλάστηση. Παρακάμπτουμε την ανατολική άκρη βραχώδους μύτης και φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της επόμενης κορυφής (360 μ.). Συνεχίζουμε ανηφορικά σε δύσβατο πεδίο μέχρι δεύτερη κορυφούλα (424 μ.) και συνεχίζουμε σε κατηφορικό, σχετικά σαφές μονοπάτι προς τα δυτικά. Φτάνουμε σε διάσελο με μικρό λιβάδι. Λίγο ψηλότερα συναντάμε καθαρό ξέφωτο με μια μοναδική μεγάλη ελιά. Μπροστά μας, προς τα δυτικά, υψώνεται ένας βραχώδης λόφος. Λόγω των βράχων, το μονοπάτι είναι ορατό κατά τόπους, ενώ γενικά σε όλο το υπόλοιπο κατέβασμα παρακολουθούμε τα ίχνη λάσπης που αφήνουν τα κοπάδια στις πέτρες. Φτάνουμε σχετικά εύκολα στην πρώτη κορυφή και κατεβαίνουμε, σε κάπως καλύτερο μονοπάτι με λίγα παλιά κόκκινα σημάδια, σε διάσελο με λιβάδι και λείψανα μαντριού και καλύβας. Από εδώ, με επίσης μόλις ορατό μονοπάτι, ανεβαίνουμε στην επόμενη κορυφή (τριγωνομετρικό κολωνάκι). Ξεκινάμε την τελευταία κατάβαση πριν το Διακόπι και αμέσως συναντάμε ψηλό "κούκο", που επισημαίνει τον ερειπωμένο πύργο μεγάλης αρχαίας οχύρωσης. Από τον κούκο, ακολοθούμε για λίγο το τείχος της οχύρωσης και μετά κατηφορίζουμε, με σχετικά σαφές μονοπάτι μέχρι χωματόδρομο, που μας φέρνει στο διάσελο Διακόπι.
Από εδώ, χαλασμένο δρομάκι (μόλις ορατό στην αρχή, καλύτερο στη συνέχεια) μήκους 780 μ. μας φέρνει σε χωματόδρομο, που καταλήγει στο νεκροταφείο του χωριού Τρίκερι. Με τσιμεντόδρομο καταλήγουμε στην $πλατεία του Τρικερίου$.

Το μήκος της πορείας είναι 20.2 χλμ. Μια ομάδα εξοικειωμένη με το κακοκτράχαλο πεδίο του ελληνικού ασβεστόλιθου θα χρειαστεί περίπου 11 ώρες.