Νότιο Πήλιο

Μηλίνα-Πλατανιάς

Κείμενο: & φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Η διαδρομή από τη Μηλίνα στον Πλατανιά είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα όδευση, που συνδέει με μια σχεδόν ευθεία γραμμή τον Παγασητικό με το Αιγαίο. Η διαδρομή ακολουθεί χωματόδρομους και μονοπάτια που δισχίζουν την άλλοτε ζωντανή αγροτική οπισθοχώρα της Μηλίνας, μια ζώνη που έφτανε από τη θάλασσα μέχρι τα σύνορα με το Λαύκο, χωριό πολυπληθέστερο και με μεγαλύτερη επικράτεια. Η διαδρομή μπαίνει μετά στα ασαφή ανάγλυφα ανάμεσα στο Λαύκο και τον Πλατανιά και μετά την τελευταία ράχη κατηφορίζει αποφασιστικά προς το μικρό επίνειο.

Έτσι, η - ελάχιστα πειστική πεζοπορικά - διαδρομή Μηλίνα-Πλατανιάς γίνεται μια παράσταση που προβάλλει διαφωτιστικά τον πολύπλευρο κόσμο της πηλιορείτικης οικονομίας: χωριά της θάλασσας που στηρίζονται στους γεωργικούς πόρους, ψαροχώρια που είναι και σταθμοί μεταφορών, διαχωριστικές γραμμές που διασυνδέουν, ξωκλήσια που προστατεύουν και οριοθετούν συνάμα, μια ατελείωτη φαινολογία αντιφάσεων που ομοιοκαταληκτούν άψογα μέσα στη σκληρή πραγματικότητα του μεσογειακού τοπίου.
Αναζητώντας το Χείρωνα, ο πεζοπόρος αποστηθίζει Μπρωντέλ.

Η διαδρομή Μηλίνα-Πλατανιάς ξεκινά από το κέντρο της Μηλίνας και διατρέχει το νότιο σκέλος του παράκτιου μετώπου του οικισμού. Με δρόμους και δρομάκια διασχίζουμε την κοιλάδα του κάτω ρου του Αμμορέματος, ανάμεσα σε αραιά παλιά υποστατικά και νεότερα σπίτια. Συνεχίζουμε σε καλό μονοπάτι κοντά στην κοίτη της ρεματιάς, περνώντας από τον Κάτω Αγιάννη της Μηλίνας, μέχρι το μικρό λιβάδι στο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη στη Σάρα.

Εδώ ακολουθούμε για λίγο το χωματόδρομο, περνάμε το ρέμα και μετά τον αφήνουμε για να μπούμε σε μικρό δρομάκι των ελαιώνων. Συνεχίζουμε σε καλύτερο χωματόδρομο και πλησιάζοντας στη ρεματιά βρίσκουμε την αρχή του μονοπατιού. Το μονοπάτι αυτό δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καθαρό και σήμερα έχει πολλά προβλήματα από την επεναπέκταση της βλάστησης. Περνάμε σχετικά οριζόντια μερικές ρεματιές και τελικά με μικρό δρομάκι ανηφορίζει και βγαίνει σε ασφαλτόδρομο. Αφήνουμε αμέσως τον ασφαλτόδρομο για να μπούμε σε λιβάδι, όπου ξαναβρίσκουμε το παλιό μονοπάτι. Σταδιακά σαφέστερο, το μονοπάτι μπαίνει σε μια ζώνη με ψηλά και αγκαθωτά φρύγανα και θάμνους, που τελικά δίνουν τη θέση τους σε ελιές. Τέμνουμε χωματόδρομο και συνεχίζουμε, αρχικά σε ανοιχτό πεδίο, μετά όμως σε ολοένα πιο πυκνό θαμνώνα. Εδώ η διέλευση είναι δύσκολη λόγω της πυκνής βλάστησης. Τελικά μπαίνουμε σε ελαιώνα, που τον κατηφορίζουμε μέχρι μεμονωμένο νεότερο σπίτι. Από εδώ τα πράγματα είναι σαφέστερα και με συνεχείς εναλλαγές δρόμων και δρομίσκων φτάνουμε στο κέντρο της παράκτιας ζώνης του Πλατανιά. Η διαδρομή έχει μια σχετικά συνεπή σήμανση με Κόκκινα Σημάδια. Στις κύριες διακλαδώσεις, οι Φίλοι των Καλντεριμιών Νοτίου Πηλίου έχουν τοποθετήσει τα χαρακτηριστικά κυκλικά πινακιδάκια με τις κατευθύνσεις γραμμένες με μαρκαδόρο.

- Δεν υπάρχει νερό στη διαδρομή.
- Το Αμμόρεμα δεν έχει νερό παρά την υγρή περίοδο.

- Στο τμήματα μονοπατιού, αν και η όδευση είναι σχετικά σαφής, η διέλευση είναι δύσκολη λόγω της πυκνής βλάστησης.