E4 Δάρας-Βυτίνα

Το E4 στην Πελοπόννησο

Δάρας-Βυτίνα

Το σκέλος του Ε4 από το Δάρα στη Βυτίνα είναι μια διαδρομή μικρού ορειβατικού ενδιαφέροντος, καθότι διατρέχει αποκλειστικά δρόμους και περνά από καθαρά αγροτικά τοπία.

Ωστόσο, στο πλαίσιο μιας μεγάλης διάσχισης, η παρεμβολή μιας ήσυχης και εύκολης πορείας δεν είναι αταίριαστη. Επιπλέον, η περιοχή που διασχίζει το τμήμα αυτό είναι ενδιαφέρουσα, είτε στη στενή έννοια της ζώνης γύρω από τον άξονα της πορείας, είτε στο ευρύτερο περιβάλλον των χωριών και των αξιόλογων πολιτισμικών στοιχείων.

Η διαδρομή ξεκινά από του Δάρα, ωραίο χωριό κτισμένο σε προστατευμένη και περίοπτη θέση, μέσα σε στενή κοιλάδα με πηγές. Από το κέντρο του χωριού, εκτείνεται προς τα νότια η ράχη του Προφήτη Ηλία, που στο ψηλότερο σημείο της φέρει την ομώνυμη εκκλησία.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Του Δάρα

Περισσότερα στοιχεία για το Δάρα θα διαβάσετε στο λήμμα Δάρας.

Κατηφορίζουμε τον κεντρικό συνδετήριο δρόμο του χωριού και αφού τμήσουμε τον κύριο επαρχιακό άξονα, φτάνουμε σε οδική γέφυρα, δίπλα στην οποία διατηρείται το παλιό πέτρινο μονότοξο γεφύρι της Χελώνας. Το ρέμα που δρασκελίσαμε είναι ο αρκαδικός Τράγος ποταμός και η πεδιάδα μπροστά μας είναι ο Κάμπος του Δάρα.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Το γεφύρι της Χελώνας

Σήμερα ο Τράγος δεν έχει μόνιμη ροή, αλλά το σύνθετο υδρολογικό σύστημά του εξακολουθεί να τροφοδοτεί μέσω γεωτρήσεων τις καλλιέργειες του Κάμπου του Δάρα, που υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους γεωργικούς πόρους της Αρκαδίας. Η σημασία των αρδευτικών δυνατοτήτων του Τράγου τονίζεται από τα εγκαταλελημένα αντλιοστάσια κοντά στην κύρια κοίτη, αλλά και από το στιβαρό τετράγωνο πύργο της περιόδου της Τουρκοκρατίας που φύλασσε την ίδια θέση.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Η Καμενίτσα

Συνεχίζουμε σε τοπικό άσφαλτο μέσα στον Κάμπου του Δάρα. Μετά την ταβέρνα "Δροσιά" περπατάμε ανάμεσα σε μεγάλα κτήματα, όπου διατηρείτα έντονη γεωργική δραστηριότητα. Μετά ένα τμήμα χωματόδρομου, συναντάμε πάλι άσφαλτο. Δεξιά μας υψώνεται ο μικρός λόφος Σφακοβούνι, πάνω στον οποίο ανασκάφθηκε μεγάλος προϊστορικός οικισμός. Ο άσφαλτος μας οδηγεί στον πυρήνα της Καμενίτσας, παλιό και άλλοτε κραταιό χωριό. Η Καμενίτσα δεν προσφέρει ενδιαφέρουσες υπηρεσίες.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Η Τρανή Βρύση της Καμενίτσας

Αφήνοντας την Καμενίτσα, μπορούμε να ακολουθήσουμε είτε τον κύριο άσφαλτο, όπου μας κατεθύνουν και τα σημάδια του Ε4 ή να ανεβούμε προς την Τρανή Βρύση και το διπλό ξωκλήσι της Παναγίας, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη. Η παράκαμψη αυτή προσφέρει πολύ ωραία θέα προς το χωριό και τα άγρια βουνά της περιοχής, ενώ περνά και από σπηλαιοβάραθρο, όπου εντοπίστηκε προϊστορική κατοίκηση. Σύντομα η παράκαμψη αναστομώνεται στον κύριο άσφαλτο.
Φτάνουμε στην περιοχή της Νυμφασίας και μπαίνουμε στο χωριό από το ΒΔ άκρο του.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Η Νυμφασία

Στη Νυμφασία θα βρούμε ξενώνες και ταβέρνα. Περισσότερα στοιχεία για το όμορφο αυτό χωριό θα διαβάσετε στο λήμμα Νυμφασία.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Η βρύση Κοκότση, κοντά στη Βυτίνα

Η σύνδεση Νυμφασίας-Βυτίνας ακολουθεί έναν ήσυχο χωματόδρομο, που έχει περάσει ακριβώς πάνω στον παλιό ημιονικό δρόμο που συνέδεε τους δύο οικισμούς. Αν και εκτεθειμένο στον ήλιο και τη σκόνη, το σύντομο αυτό τμήμα δεν είναι δυσάρεστο. Μετά τη βρύση Κοκότση, μπαίνουμε στο κάτω άκρο της Βυτίνας και καταλήγουμε στο κέντρο της. Η Βυτίνα είναι μια ζωηρή κώμη με πολλές εξυπηρετήσεις και υπηρεσίες, αλλά και πλούσιο ιστορικό και πολιτισμικό περιβάλλον.

Μαίναλο topoguide
Ε4, σκέλος Δάρας-Βυτίνα: Η Βυτίνα

Περισσότερα στοιχεία για τη Βυτίνα θα διαβάσετε στο λήμμα Βυτίνα.

Σήμανση

Πινακίδες και σημάδια

Το E4 στην Πελοπόννησο: Σήμανση στο σκέλος Δάρας-Βυτίνα
Η σήμανση στο σκέλος Δάρας-Βυτίνα είναι ελλιπής.

Τοπικοί επιχειτηματίες έχουν βάλει λίγα σημάδια μέσα στου Δάρα. Από του Δάρα μέχρι την Καμενίτσα, υπάρχουν μόνο 2-3 σημάδια. Η σήμανση είναι εντελώς απούσα ακόμα και στις βασικές διακλαδώσεις του οδικού δικτύου.

Υπάρχουν 2-3 σημάδια μέσα στην Καμενίτσα, αλλά όχι στο δρόμο μέχρι τη Νυμφασία.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος