Ημερολόγια Υπαίθρου

Ημερολόγια Υπαίθρου

Αισθητικές πτυχές μιας ατέρμονης χαρτογράφησης

Κειμενα και φωτογραφιες: Τριανταφυλλος Αδαμακοπουλος

Τα Ημερολόγια Υπαίθρου είναι οι σημειώσεις – σε μορφή κειμένων και φωτογραφιών– μιας περιπλάνησης στον ελληνικό χώρο που ξετυλίχτηκε μέσα στις πρώτες δύο δεκαετίες του 21ου αιώνα στην ελληνική ύπαιθρο.

Κρίνοντας ότι η παραγωγή έντυπων και ψηφιακών μέσων που ασχολούνται με την ελληνική ύπαιθρο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο σε ποσότητα – χωρίς ωστόσο αυτός ο πλούτος να φωτίζει πραγματικά το εκάστοτε τμήμα του σύμπαντος μπροστά τα μάτια μας - άφησα κατά μέρος τις πληροφορίες και τις στερεοτυπικές περιγραφές και προσπάθησα να δώσω την ευκαιρία στον κάθε τόπο να μιλήσει μόνος του, μέσα από τις κινήσεις και τα γεγονότα που παρήγαγε αυθόρμητα, συγκατανεύοντας ή διαφωνόντας με την παρουσία μου, και τα καταχωρούσα όπως έρχονταν, χωρίς να τα φιλτράρω, και μάλιστα αδιαφορώντας για το αν η απογραφή μου ευθυγραμμιζόταν με το εξωτερικό περίγραμμα του συγκεκριμένου τόπου, αν δηλαδή συγκόμιζα πραγματικά θαλασσινές εικόνες από ένα νησί και βουνίσιες από ένα ορεινό χωριό.

Η παρουσίαση των ταξιδιών γίνεται με τη βοήθεια τριών αλληλοσυμπληρούμενων μέσων: ο χάρτης και η φωτογραφία έγιναν επιτόπου, ενώ τα κείμενα γράφτηκαν ασύγχρονα αλλά εντελώς άμεσα, ώστε οι αισθητικές εμπειρίες του συγκεκριμένου ταξιδιού να μεταφερθούν ζωντανές, σχεδόν ατμίζουσες.

Τα τρία αυτά μέσα έχουν κληθεί να συμβιώσουν για λόγους που σχετίζονται κυρίως με τον τρόπο που γίνεται η προσέγγιση του τόπου από το συγγραφέα: αρχικά η διείσδυση στο χώρο γίνεται με την ευκαιρία των εργασιών πεδίου με σκοπό τη χαρτογράφηση, κατά τη διάρκεια των οποίων ανακύπτει η ανάγκη της φωτογραφικής τεκμηρίωσης, ενώ η οργανωμένη σκέψη, που θα γεννήσει το λόγο, εμφανίζεται αυθόρμητα κάποια στιγμή ή και στο τέλος, σαν αναπόσπαστο – σχεδόν μοιραίο – προϊόν της ζύμωσης με το χώρο. Η ανάγκη χρήσης τριών μέσων σχετίζεται με την αδυναμία που έχει το καθένα χωριστά να μεταφέρει μια ολοκληρωμένη και λειτουργική πραγματικότητα, όπως στον κινηματογράφο χρησιμοποιούμε, εκτός από την εικόνα, το λόγο και τη μουσική και το τρίπτυχο αυτό, παρόλο που δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο – δεν υπάρχει μουσική υπόκρουση στην αληθινή ζωή – μας φαίνεται συνεκτικό και αυταπόδεικτα αναγκαίο.

Οι αισθητικές εμπειρίες που βρίσκονται στη βάση των Ημερολογίων Υπαίθρου ανακαλούν αναπόφευκτα συμπληρωματικά ή αντιθετικά βιώματα από μια ολόκληρη 45ετία μελέτης και αποτύπωσης του ελληνικού χώρου, καθώς στην πραγματικότητα το ταξίδι έχει ξεκινήσει από το 1976. Σημειώσεις, μνήμες, ακόμα και ατόφιες αισθήσεις, κερδισμένα σε παρελθόντα χρόνο, γλυστρούν άθελα στη σκέψη και από εκεί στα κείμενα.

Για λογους συνοχής, η χαρτογράφηση και το προϊόν της αποσιωπούνται στις σελίδες αυτές – άλλωστε είναι ένα αντικείμενο στο οποίο αφοσιώνεται ολόκληρος ο παρών ιστότοπος. Οι φωτογραφίες που παρεισφρύουν στα κείμενα λήφθηκαν σε πραγματικό χρόνο σε φιλμ ή ψηφιακό μέσον, συχνά με την βοήθεια της υψηλής ευαισθησίας.

Άγνωστο γιατί, τα Ημερολόγια Υπαίθρου σας συναντούν μόλις τώρα. Οι όροι της σκέψης και οι ροές της ζωής μεταβάλλονται και δεν είναι ορατό αν θα έχουν συνέχεια ή αν θα εμφανιστούν με κάποια άλλη μορφή. Περιηγηθείτε μέσα τους όπως είναι.