Πεζοπορία στο Πήλιο

Πήλιο
Πήλιο
Τα χωριά το χειμώνα

Το Πήλιο είναι ένα από τα πιό ιδιαίτερα βουνά της Ελλάδας: το συγκρότημα απλώνεται κατά μήκος ενός μεγάλου ακρωτηρίου ανάμεσα στον Παγασητικό και το Αιγαίο και αποτελείται από δεκάδες κορυφές με υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα. Η ψηλότερη κορυφή (Πουριανός Σταυρός, 1.624 μ) βρίσκεται στο βόρειο τμήμα, ενώ η νότια απόληξη προς το Τρίκερι θεωρείται ανεξάρτητο βουνό (Τισαίο όρος). Άλλες ψηλές κορυφές είναι το Κοτρώνι (1550 m), Πλιασίδι (1547 m), Αηδονάκι (1537 m), Αγριόλευκες (1471 m), Δραμάλα (1455 m), Σχιτζουραύλι (1450 m), Γολγοθάς (1415 m) και Λαγωνίκα (1300 m).

Πήλιο
Πήλιο
Το Χιονοδρομικό Κέντρο στις Αγριόλευκες

Στην αρχαιότητα, το Πήλιο θεωρείτο θερινή κατοικία των θεών και χώρα των Κενταύρων.

Ιδιαίτερο υδρολογικό στοιχείο του Πηλίου είναι ότι οι πλαγιές προς το Αιγαίο δέχονται πολύ μεγάλα ύψη βροχής, λόγω της εκφόρτισης των ανατολικών αερίων μαζών. Λόγω της μεγάλης έκτασης αδιαπέρατων σχιστολιθικών πετρωμάτων, τα άφθονα κρημνίσματα τροφοδοτούν μια ένα πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο και συντηρούν ένα πυκνό μανδύα ψηλής βλάστησης, που αποτελείται κυρίως από οξυές, βελανιδιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές και ορεινά κωνοφόρα. Οι σχιστόλιθοι δεν επιτρέπουν την κατείσδυση των επιφανειακών νερών και κατ' επέκταση την δημιουργία σημαντικών πηγών, ωστόσο η ύπαρξη βαθιών ρηγμάτων συμβάλλει στη γένεση μεγάλων πηγών, με πιό γνωστές της Καλιακούδας και της Λαγωνίκας.

Πήλιο
Πήλιο
Το τραινάκι του Πηλίου

Πάνω από 100 χωριά είναι σπαρμένα στις δύο πλευρές του συγκροτήματος. Από το πυκνό δίκτυο μονοπατιών και καλντεριμιών που συνέδεεαν τους οικισμούς, τα λιμανάκια και τις εκμεταλλεύσεις, έχει περισωθεί ένα σημαντικό πλέγμα που συνθέτει ένα από τα πιό ενδιαφέροντα και πολυσύχναστα πεζοπορικά πεδία της χώρας. Παράλληλα, το χιονοδρομικό κέντρο στις Αγριόλευκες, το ιστορικό τραινάκι Βόλος-Μηλιές και η πλούσια τουριστική υποδομή συμπληρώνουν την εικόνα ενός από τους πιό δημοφιλείς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας.