Μανιτάρια του Υμηττού

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Η μικρή ποκιλία δασικών οικοτόπων και το ξηρό κλίμα του Υμηττού συνηγορούν για έναν μικρό αριθμό ειδών και γενικά μικρούς αριθμούς μανιταριών. Η ποικιλότητα και αφθονία ωστόσο εξαρτώνται άμεσα από την εξέλιξη των καιρικών συνθηκών του φθινοπώρου και αλλάζουν σημαντικά από χρονιά σε χρονιά. Έτσι, μετά από μερικές υγρές μέρες ενός ζεστού και βροχερού Φθινοπώρου θα βρούμε μεγάλους πληθυσμούς από κάποια κοινά είδη (χαρακτηριστικά είναι τα Suillus στα πευκοδάση πάνω από τη μονή Καισαριανής), ενώ ένας ξηρός και παγερός Νοέμβρης επιδρά αρνητικά στην καρποφορία των μυκηλίων.

Εκτός από τα πιό συνηθισμένα μανιτάρια, αγαρικά, κουμαρίτες κλπ, ο προσεκτικός παρατηρητής θα εντοπίσει αρκετά μικροσκοπικά μανιτάρια που προσπαθούν να αποδομήσουν τα ξυλώδη προϊόντα του πεύκου.

Παράλληλα με τα γνώριμα είδη των λιβαδιών και των πεύκων, θα βρούμε και πολλές παράδοξες μορφές, αλλόκοτα πειράματα της φύσης: κοραλιόμορφα, ροπαλόμορφα, κουπάκια κλπ.