Βουνά της Ελλάδας

Η Ελλάδα είναι μια κατ΄εξοχήν ορεινή χώρα: παρόλο το μεγάλο μήκος της ακτογραμμής και την μακραίωνη σχέση της με τη θάλασσα, αυτό που χαρακτηρίζει το τοπίο της είναι το ταραγμένο εσωτερικό ανάγλυφό της, οι ατελείωτες οροσειρές και οι αναρίθμητες κορυφές. Ακόμα και τα νησιά της, είναι στην ουσία βουνά μέσα στο πέλαγος: δεν υπάρχει ελληνικό νησιωτικό τοπίο που να συγγενεύει με τα επίπεδα νησιά του Ατλαντικού ή της Βόρειας Θάλασσας.

Ακολουθώντας πιστά τις μεγάλες ορεογραφικές γραμμές που υπαγόρευσε η τεκτονική, τα ελληνικά βουνά παρατάσσονται σε φυσικές σειρές, που ακόμα και αν διακόπτονται από μεγάλα ρήγματα ή υφέσεις, αποτελούν ουσιαστικά οροσειρές με ενιαίο γεωλογικό ιστορικό, κοινά περιβαλλοντικά στοιχεία και συχνά κοινή ανθρώπινη ιστορία. Η μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδας είναι η Πίνδος, που σχηματίζει τον ορεογραφικό σκελετό της ηπειρωτικής χώρας, διατρέχοντάς την διαμήκως, σε μια ελαφρά καμπύλη γραμμή, από ΒΒΔ προς ΝΝΑ.

Φτάνοντας τα 2918 μ., ο Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, υπολειπόμενος μόλις λίγα μέτρα του ψηλότερου βουνού της Βαλκανικής, του όρους Μουσαλά (τοπικά Мусала, 2.925 μ.) που βρίσκεται στη Βουλγαρία. Το Μουσαλά και ο Όλυμπος είναι τα ψηλότερα βουνά ανάμεσα στις Άλπεις και την οροσειρά του Καυκάσου. Δεύτερο ψηλότερο βουνό της χώρας μας και ψηλότερη κορυφή της Πίνδου είναι ο Σμόλικας (2631 μ.) και ακολουθούν ο Γράμος (2.521 μ.) στο βόρειο άκρο της Πίνδου και η Γκιώνα (2.508 μ.) στο νότιο.