Velanidia-Agia Marina
Hiking in Kyparissi,
Monemvasia, Vatika
and Cape Maleas
Velanidia-Agia Marina
Text and photos: T. Adamakopoulos
Hiking in Kyparissi, Monemvasia, Vatika and Cape Maleas
Τα Βελανίδια
(πατήστε για μεγέθυνση).
Τα Βελανίδια
(πατήστε για μεγέθυνση).
×
![Τα Βελανίδια]( "Τα Βελανίδια")
Hiking in Kyparissi, Monemvasia, Vatika and Cape Maleas
Τα Βελανίδια
Τα Βελανίδια
Ο διασκελισμός της Κρίθινας ακολουθεί ένα από τα πιο σημαντικά μονοπάτια των Βάτικων: το μόνο μονοπάτι που συνέδεε τις δύο πλευρές του Μαλέα.
Η διαδρομή αξιοποιεί δύο μεγάλες ρεματιές, που συνδέονται στο πέρασμα Κορφοκάστελλα. Το επικλινές και άμορφο αυτό οροπέδιο απορέει προς τα Βελανίδια, σχηματίζοντας τη βαθιά χαράδρα που τέμνει το χωριό.
Η διαδρομή ξεκινά από το οδικό κέντρο των Βελανιδιών και αρχικά ακολουθεί δρομάκια μέσα στο χωριό. Σύντομα φτάνουμε στη διακλάδωση με τη διαδρομή προς το φάρο του Μαλέα (διαδρομή Δ11 και Ο33). Συνεχίζουμε προς τον δεξί κλάδο και ανηφορίζουμε παράλληλα με τον άξονα βαθιάς χαράδρας.
Μονεμβασιά-Βάτικα topoguide: Η σπηλαιοεκκλησιά του Αγίου Ιωάννη, πάνω από τα Βελανίδια
Ανηφορίζουμε μέσα σε πυκνά αγκαθωτά φρύγανα προς το ψηλότερο σημείο της λεκάνης, το διάσελο Κορφοκάστελλα. Από εδώ, βλέπουμε την δυτική ακτή του Μαλέα και το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας.
Κατηφορίζουμε έντονα, σε καθαρό μονοπάτι με μικρά κατά τόπους προβλήματα με τη βλάστηση. Σε 1900 μ από το διάσελο Κορφοκάστελλα συναντάμε δρομάκι, που το ακολουθούμε δεξιά. Καταλήγουμε στην Αγία Μαρίνα, όπου συνδεόμαστε με τα μονοπάτια προς Προφήτη Ηλία (Δ13) και μονή Αγίας Ειρήνης (Δ14).
Επισημάνσεις και χρήσιμα
Βατότητα και δυσκολία
Δεν υπάρχει νερό στη διαδρομή.
Στο σκέλος της διαδρομής μέχρι το οροπέδιο της Παναγίας, το μονοπάτι είναι σε ικανοποιητική κατάσταση βατότητας. Η διάσχιση του υψιπέδου είναι κατά τόπους προβληματική, ενώ και στην κάθοδο, θα βρούμε κατά τόπους προβλήματα με τους αγκαθωτούς θάμνους.
Στο οροπέδιο της Παναγίας υπάρχει μια στάνη αριστερά (η διακλάδωση προς το Γερμανικό Παρατηρητήριο - στη φωτογραφία - είναι λίγες δεκάδες μέτρα δεξιά, επί του χωματόδρομου προς τη στάνη) και το ξωκλήσι της Παναγίας δεξιά.
Στο σκέλος της διαδρομής μέχρι το οροπέδιο της Παναγίας, το μονοπάτι είναι σε ικανοποιητική κατάσταση βατότητας. Η διάσχιση του υψιπέδου είναι κατά τόπους προβληματική, ενώ και στην κάθοδο, θα βρούμε κατά τόπους προβλήματα με τους αγκαθωτούς θάμνους.
Στο οροπέδιο της Παναγίας υπάρχει μια στάνη αριστερά (η διακλάδωση προς το Γερμανικό Παρατηρητήριο - στη φωτογραφία - είναι λίγες δεκάδες μέτρα δεξιά, επί του χωματόδρομου προς τη στάνη) και το ξωκλήσι της Παναγίας δεξιά.
Σήμανση
Πινακίδες και σημάδια
Η διαδρομή έχει μέτρια σήμανση.
Στην αρχή της διαδρομής και σε αρκετές διακλαδώσεις έχουν τοποθετηθεί πινακίδες κατεύθυνσης, είτε με ένδειξη προορισμού, είτε απλές πινακίδες με βέλος διεύθυνσης.
Υπάρχουν κόκκινα σημάδια στα βράχια, αλλού με ικανοποιητική πυκνότητα και αλλού αραιότερα.
Στην αρχή της διαδρομής και σε αρκετές διακλαδώσεις έχουν τοποθετηθεί πινακίδες κατεύθυνσης, είτε με ένδειξη προορισμού, είτε απλές πινακίδες με βέλος διεύθυνσης.
Υπάρχουν κόκκινα σημάδια στα βράχια, αλλού με ικανοποιητική πυκνότητα και αλλού αραιότερα.
Φύση
Φρυγανική βλάστηση
Τα φρύγανα είναι μια ομάδα μικρών και μεσαίων θάμνων και ξυλωδών φυτών, με ιδιαίτερα επιτυχημένες προσαρμογές στη μεγάλη ξηρή περίοδο, τους ξηρούς ανέμους, τη βόσκηση και τις πυρκαγιές. Η πιο προφανής προσαρμογή είναι ότι τα φύλλα των φρυγάνων είτε έχουν μετατραπεί σε αγκάθια, είτε είναι τριχωτά, σκληρά ή δύσοσμα.
Στα μονοπάτια του Μαλέα, ο πεζοπόρος υπόκειται το τίμημα της επιτυχούς εξέλιξης των φρυγάνων και έχει να παλέψει με φυτά ενοχλητικά αλλά σχετικά ανώδυνα (όπως η Αστοιβίδα, η Ασφάκα, το Στουρέκι, το Αλογοθύμαρο, τα ρείκια και οι λαδανιές), αλλά κυρίως μερικά αγκαθωτά είδη, που αναδεικνύνται σε πραγματικά φυσικά εμπόδια, με κυριότερο εκπρόσωπο τον Ασπάλαθο (Calicotome villosa, φωτογραφία). Ο Ασπάθαλος, με τους πολύ σκληρούς βλαστούς και τα επώδυνα αγκάθια του, μπορεί να κλείσει οριστικά ένα μονοπάτι.
Στα μονοπάτια του Μαλέα, ο πεζοπόρος υπόκειται το τίμημα της επιτυχούς εξέλιξης των φρυγάνων και έχει να παλέψει με φυτά ενοχλητικά αλλά σχετικά ανώδυνα (όπως η Αστοιβίδα, η Ασφάκα, το Στουρέκι, το Αλογοθύμαρο, τα ρείκια και οι λαδανιές), αλλά κυρίως μερικά αγκαθωτά είδη, που αναδεικνύνται σε πραγματικά φυσικά εμπόδια, με κυριότερο εκπρόσωπο τον Ασπάλαθο (Calicotome villosa, φωτογραφία). Ο Ασπάθαλος, με τους πολύ σκληρούς βλαστούς και τα επώδυνα αγκάθια του, μπορεί να κλείσει οριστικά ένα μονοπάτι.