Νότιος Όλυμπος
Κωστή-Καλόγερος
(Ράχη Αχριάνη)

Η διαδρομή από τη Ράχη Κωστή μέχρι τα λιβάδια του Καλόγερου, γνωστή και ως Ράχη Αχριάνη, είναι μια παλιά σύνδεση ανάμεσα στη ζώνη του δάσους της Μάλτας με τα απέραντα λιβάδια του Καλόγερου και κυρίως με τη μεγάλη παγετωνική κοιλάδα στα ΝΑ της κορυφής, που απορρέει στο ρέμα Κωστή.
Η διαδρομή αυτή συνδυάζει το δέος που προκαλούν οι ψηλές κορυφές του Ολύμπου, με την αίσθηση περιπέτειας. Είναι μια διαδρομή που απαιτεί καλή φυσική κατάσταση και αντοχή σε πολύωρη φυσική δραστηριότητα λόγω την μεγάλων κλίσεων και του ανώμαλου εδάφους κατά μήκος όλης της ράχης.

Ξεκινάμε από το καταφύγιο Άνω Πηγάδι και κατευθυνόμαστε προς την πηγή Άνω Πηγάδι από το χωματόδρομο. Μετά από 1350 μ. και μπαίνουμε στην καλά σηματοδοτημένη και καθαρισμένη διαδρομή του αγώνα ορεινού τρεξίματος Mythical (σήμανση: κόκκινος κύκλος σε άσπρο φόντο).
Διασχίζουμε πυκνό δάσος οξιάς και αφού δρασκελίσουμε το Ρέμα της Μάλτας φτάνουμε στον αυχένα ανάμεσα στη Ράχη Κωστή και τη Ράχη Κορομηλιές, από όπου ο αγώνας Mythical συνεχίζει προς την πηγή Σκανδαλιάρα και τον Αη-Γιάννη Λιτοχώρου. Το μονοπάτι της Ράχης Αχριάνη ξεκινά ακριβώς πριν τον αυχένα, στα αριστερά, επισημασμένο με ξεβαμένη πινακίδα.

Από το σημείο αυτό και μέχρι το πέρασμα από όπου κατηφόριζε το παλιό μονοπάτι προς τη Βρύση Κωστή, μεσολαβεί μια βραχώδης ράχη, η Ράχη Κωστή, τόσο στενή ώστε μοιάζει κατά τόπους με κόψη. Στο τμήμα αυτό η κίνησή μας πρέπει να γίνει αποκλειστικά στην ακμή της ράχης, βοηθούμενοι από αραιά παλιά κόκκινα σημάδια. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρασυρθούμε προς την επικλινή δασωμένη πλαγιά στα αριστερά μας. Οι μικρές τεχνικές δυσκολίες λόγω του βραχώδους εδάφους και της μεγάλης κλίσης (ανεβοκατεβάσματα σε ελαφρώς εκτεθειμένες όψεις της ράχης και ελιγμοί σε πυκνή και ακανθώδης βλάστηση) αποζημιώνονται με τη θέα στις κορυφές και στις αναρίθμητες ράχες δεξιά μας.

Φτάνουμε στον αυχένα από όπου παλιότερα απέκλινε το δύσβατο μονοπάτι προς τη Βρύση του Κωστή, μια αξιόλογη ανάβλυση πάνω σε βράχο. Το μονοπάτι αυτό έχει πλέον εγκαταληφθεί και ο αυχένας έχει δασωθεί. Προσπερνώντας το σημείο αυτό, ξαναπιάνουμε την ακμή της καθεαυτό Ράχης Αχριάνη (τελευταία κόκκινα σημάδια), που είναι έντονα επικλινής. Σταδιακά μπαίνουμε καμμένο δάσος ρόμπολων, όπου η κίνησή μας γίνεται δυσχερής, λόγω των πεσμένων κορμών. Στο τμήμα αυτό και μέχρι ένα μεγάλο επικλινές λιβάδι, βρίσκουμε κατά τόπους τα λείψανα του παλιού μονοπατιού της ράχης.

Παρακάμπτουμε ένα μεγάλο βράχο από τα αριστερά και βγαίνοντας από την τελευταία συστάδα ρόμπολων βρισκόμαστε σε μια γυμνή, ανοιχτή λεκάνη, αυλακωμένη από μια ρεματιά, που την περνάμε με έναν ανοιχτό ελιγμό από τα δεξιά προς τα αριστερά, ξαναβγαίνοντας στην ακμή της ράχης. Συνεχίζουμε στο τελευταίο και ψηλότερο τμήμα του άξονα της Ράχης Αχριάνη μέχρι να εντοπίσουμε την παλιά περίφραξη του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Περνάμε από πάνω της και παρατηρούμε ότι είμαστε στη θέση διχοτόμησης της κεντρικής ράχης σε δύο μικρότερες.

Ανεβαίνουμε παράλληλα, σχεδόν σε επαφή, με την κατεστραμμένη περίφραξη, έχοντας δεξιά μας την κορυφογραμμή του Πάγου. Φτάνοντας στα μεγάλα αλπικά λιβάδια στη νότια βάση του Καλόγερου, συνεχίζουμε ελαφρά κατηφορικά και μετά ανηφορικά μέχρι να φτάσουμε στη θέση Λούτσα Καλόγερου, όπου παλιά πετρόχτιστη στρούγκα. Εδώ συνδεόμαστε με τις διαδρομές από Ράχη Αρβανίτη (από το καταφύγιο Άνω Πηγάδι) και Φράγκου Αλώνι (από το Μπεχτέσι). Με ένα ακόμα μικρό τμήμα στα λιβάδια καταλήγουμε στη Μπάρα.

Κείμενο: Κατερίνα Ζαγκαρέτου
Φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος