Ο Ελικώνας είναι ένα από τα πιό κοντινά στην Αθήνα, αλλά και πιό άγνωστα βουνά. Ο μακρύτατος όγκος του στέκει στη σκιά του Παρνασσού, χαμένος πίσω από τους μακριούς κάμπους της Βοιωτίας, στην αγκαλιά μιας απόμακρης ζώνης του Κοριμθιακού.

Το συγκρότημα αποτελείται από 4 ενότητες, τον κυρίως Ελικώνα, με ψηλότερη κορυφή την Πλαιοβούνα, τους Κολλιέδες, την Μεγάλη Λούτσα και το Ζαγαρά.

Αν και τραυματισμένο από την εξόρυξη βωξίτη, το συγκρότημα του Ελικώνα διατηρεί πολλές όμορφες γωνιές και προσφέρει πολλές ευκαιρίες για μεγάλες πεζοπορίες, με εντυπωσιακή θέα στα γύρω βουνά και τις λεκάνες της περιοχής. Αρκεί να μην σας ενοχλούν οι ανεμογεννήτριες ...

Εκτός από την ανάβαση στην Παλιοβούνα, που προτείνεται ως κυκλική πορεία με κατάβαση από την μεγάλη, σχετικά ομαλή ρεματιά της βόρειας όψης, πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή είναι η διάσχιση του Ζαγαρά, μια μακριά πορεία σε ένα περίπλοκο αλλά πολύ όμορφο ανάγλυφο (πρέπει οπωσδήποτε να γίνει στην κατεύθυνση Πουρνάρα-Αγία Άννα, γιατί αντίστροφα η σήμανση είναι εντελώς αόρατη). Ενδιαφέρουσες είναι και οι διασχίσεις και αναβάσεις στη Μεγάλη Λούτσα. Τέλος, η κατάβαση τη2 χαράδρας της Κλεισούρας είναι μια σύντομη αλλά αγαπημένη σε πολλούς εκδρομείς πορεία, που μπορεί να συνδυαστεί με επίσκεψη στη μονή Οσίου Λουκά.